RAP media

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΜΕΤΑ τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, [323 π.Χ.] έγινε πεδίο μάχης των διαδόχων, η Αθήνα. Όι συνεχείς πόλεμοι, κατάστρεψαν τις γύρω περιοχές, και στούς Ελληνιστικούς χρόνους, κυρίως στον 2ο π.Χ. αιώνα, παρουσιάζεται μιά ανασυγκρότηση της Πόλης, που οφείλεται στο ενδιαφέρον των Κατακτητών Ρωμαίων, που οικοδομούν κτίρια, προσπαθώντας να διατηρήσουν την Αθηναϊκή δόξα. [Ολυμπιείο, Στοά Ευμένους, Στοά Αττάλου, Γυμνάσιο Διογένη, και Πτολεμαίων]

-ΌΠΩΣ μας λέει ο Ποιητής Οράτιος, “Ή νικημένη Ελλάδα, υπέταξε τον αγέρωχο Κατακτητή, φέροντας τις Τέχνες, στον αγροίκο Λάτιο”. Στην εποχή του Ανδριανού η Αθήνα επεκτείνεται προς τα ανατολικά. Ή Πύλη του Ανδριανού, αποτέλεσε το τα όρια ανάμεσα στη παλιά και τη νέα Πόλη. Ή παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η παρακμή της παλαιάς θρησκείας, και η εδραίωση του Χριστιανισμού, οδήγησαν σταθερά στον αφανισμό της Τιμημένης Πόλης. Μετά τον 4ο μ.Χ. αιώνα ,οι Αθηναίοι απόκτησαν ξανά δραστηριότητες, χάρη στις ονομαστές Φιλοσοφικές Σχολές. Ή Αθήνα, επεκτάθηκε ώς τα τείχη της Κλασικής Πόλης, όπως τα ανασκαφικά ευρήματα μας πληροφορούν. Με το διάταγμα όμως του Ιουστινιανού, για τη κατάργηση των Φιλοσοφικών Σχολών, η Αθήνα μετατράπηκε σε μια μικρή Επαρχιακή πόλη, και τίποτα δεν θύμιζε πιά το ένδοξο παρελθόν της

-ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ, τρέχοντας, πάνω στη γη του αιώνιου χρόνου, ατενίζουμε την Αθήνα του 1935, μέσα από τα χρονικά μαρτυρίες των Περιηγητών, και των πρώτων φωτογράφων. Στην Περίοδο της Τουρκοκρατίας απογυμνώθηκαν τα μνημεία της, κλάπηκαν τα πάντα. Ή Αθήνα με την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους, επελέγη τελικά για Πρωτεύουσα. Μάρτυρες λοιπόν αδιάψευστοι, των πρώτων χρόνων της δημιουργίας της νέας Αθήνας, που ξεπήδησε από τα συντρίμμια, της πολύχρονης σκλαβιάς, και της Ελληνικής Επανάστασης είναι οι φωτογραφίες των Ελλήνων και ξένων φωτογράφων, που σε συνδυασμό, με τις γραπτές μαρτυρίες, διέσωσαν μοναδικά στοιχεία, ένα κομμάτι των οποίων, συνεχίζει με τη σημερινή πραγματικότητα.

-ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν να έχουμε στον νού μας όπως προείπαμε, μια Πόλη, με περιορισμένη έκταση, στα βόρεια κυρίως της Ακρόπολης, που ανακηρύχθηκε Πρωτεύουσα, μετά την πρώτη επιλογή, που ήταν το Ναύπλιο, χάρη της Ιστορίας, και των μνημείων της, με την ελπίδα πως θα γίνει και πάλι, εξ ίσου λαμπρή με το παρελθόν της. Πρωταρχικό μέλημα των Αρχιτεκτόνων, Σταμάτη Κλεάνθη, και Eduart Shaubert, ήταν η αρμονική συνύπαρξη, του παρελθόντος, και του παρόντος. Τά αρχαία μνημεία στα βόρεια και βορειανατολικά της Ακρόπολης, ξεπρόβαλαν περήφανα, αν και γυμνά, μέσα από τα νέα κτίσματα, και από την νοτιοανατολική πλευρά, επίσης, απομονωμένα, δεσπόζουν το Ολυμπιείο, και η Πύλη του Ανδριανού, που χωρίζουν νοητά την Αθήνα στα δύο κατά κάποιο τρόπο.

-Ή ΝΕΑ ΑΘΗΝΑ, αναδύθηκε ως από θαύμα, και έλαμψε, κάτω από τον λαμπρό Αττικό ούρανό, απλωμένη, μέσα σε ένα υπέροχο δεντρόφυτο τοπίο-λεκανοπέδιο. Κτισμένη σύμφωνα με τις αρχές του Ρομαντισμού, και του Κλασικισμού, ενός ρυθμού, που επικράτησε στην Ευρώπη, και σε όλο τον Κόσμο, για έναν ολόκληρο αιώνα, από τα μέσα του 18ου, με δημόσια υπέρλαμπρα κτίρια, δημόσια και ιδιωτικά, πανέμορφα αρχοντικά, δίπλα σε βυζαντινές Εκκλησιές του 11ου και 12ου αιώνα, χαρακτηρίστηκε ως η ωραιότερη Πόλη Ανατολής και Δύσης.

-ΣΗΜΕΡΑ η Ελλάδα, αναζητάει τους λόγους της παραμορφωμένης οικοδομικής της Ιστορίας, και μοιάζει, απορημένη. Είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, που δημιουργεί από τη μιά ευθύνη, και από την άλλη κατανόηση. Δείχνοντας την Αθήνα, άλλοτε λαμπρή, και άλλοτε παραμορφωμένη, συνειδητοποιούμε, και
καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως η Πόλη αυτή η Ιστορημένη, η Δοξασμένη, είναι και πάλι η διάσταση, της συλλογικής υπόστασής της. Είναι μιά σύγχρονη πανέμορφη Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη, με ιδιόμορφα χαρακτηριστικά θετικά, αλλά και αρνητικά. Ή απόλυτη ωραιότητά της, σε μεγάλη έκταση, η λαμπρότητά της, η ανθρωπιά της, όμως, και να σταθούμε στα θετικά που είναι τα περισσότερα, απαιτούν, από όλους μας σεβασμό και αγάπη απόλυτη. Έτσι μόνο, η αίγλη της θα είναι και όλων ημών των Ελλήνων αίγλη!

ΘΑ τελειώσω αυτό το σύντομο κεφάλαιο του βιβλίου μου αναφορά στην Αθήνα, προβληματισμένη για τις αμέτρητες πυρκαγιές που βασανίζουν το Αττικό τοπίο, και την ίδια την Αθήνα, που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, επισημαίνοντας τον κίνδυνο που ελλοχεύει, απειλητικός, με ό,τι αυτό σημαίνει !

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΘΡΗΝΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
Αττική γή ευλογημένη, μάνα της ομορφιάς,
της αρμονίας, μήτρα Θεών, της Αθηνάς,
του Απόλλωνα της Αφροδίτης! Φύλαξες
στον χρόνο ρυθμούς, Ορφικής μελωδίας
π’ αντιλαλούσε αιώνες στις πλαγιές, σο πέλαγος
και στις πεδιάδες σου απ’ άκρη σ’ άκρη.!
Σήμερα ακούγεται λυπητερός ο ήχος
της φωνής σου, όταν μαυρίζει ο Ουρανός,
απ’ την οργή της Κόκκινης της Μάγισσας,
που λαμπαδιάζει, πρόθυμη να σε καταπιεί
απ’ τη ζήλια της, και πέφτει γύρω σου
σκοτάδι. Το πιό φρικτό και φοβικό σκοτάδι.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Εικαστικός Συγγραφέας Ποιήτρια