ΙΣΤΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟ ΣΠΑΡΑΓΜΟ: “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ”
-
Εμφανίσεις: 1559
Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Αν ανακαλέσουμε, φίλε αναγνώστη, τους σιγανούς ήχους της μνήμης, τους πανηγυρισμούς, τους γιορτασμούς, τους ελπιδοφόρους, στην Ευρώπη, όταν ελευθερώθηκε, κι’ αφουγκραστούμε αυτούς, της δικής μας Πατρίδας, η ψυχή μας θα πονέσει, θα γεμίσει θλίψη, θα οργισθεί, γιατί μέσα στον στρόβιλο της χαράς, και της προσμονής για ένα καλύτερο μέλλούμενο, για όλους τους λαούς, μόνο η δική μας δεν συμμετείχε.
-ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΗ από τη φτώχεια, καταστραμμένη, μαυροφορεμένη από τους σκοτωμούς, διχασμένη από μίσος, που άλλοι στάλαξαν στη ψυχή της, προσπάθησε επί χρόνια, να ρίξει βάλσαμο, στις βαθιές, ανοιχτές πληγές της, που αιμορραγούσαν. Τόσο ο πόλεμος και η κατοχή επί τέσσερα σχεδόν χρόνια, όσο και ο εμφύλιος στη συνέχεια, αποδεκάτισαν, και ξερίζωσαν εκατοντάδες δεκάδες Έλληνες. Τά θύματα, ήταν πάρα πολλά, η πείνα, η φτώχεια, οι φόνοι, η προσφυγιά, αποδεκάτισαν τον άμαχο πληθυσμό.
-ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ, όχι μόνο μας άφησαν στην τύχη μας, αφού το μόνο που τους ενδιέφερε, ήταν πως θα εξασφαλίσουν, τα Γεωπολιτικά τους συμφέροντα, με κάθε τρόπο, και μέσο, αλλά ,όπως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας, έβαλαν το χέρι τους, στον αδελφοκτόνο σπαραγμό, που σαν Πόντιο Πιλάτο, τον ονόμασαν,
Ελληνικό Εμφύλιο. Δυστυχώς αυτό το βλέπουμε και σήμερα, σε πολλές μακρινές δυστυχισμένες χώρες, που ξεσπούν εμφύλιοι, πως αν και αυτό το τραγικό φαινόμενο, είναι εσωτερική υπόθεση, τόσο η εξέλιξη, όσο και η έκβασή του, συχνά για να μη πούμε συνήθως οφείλονται σε εξωτερικούς παράγοντες.
-Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ταλαιπωρήθηκε, όσο καμία άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, κατά τη διάρκεια, του Πολέμου, από τους κατακτητές και όχι μόνο δεν αναγνωρίστηκαν, οι θυσίες της, αλλά οδηγήθηκε εσκεμμένα, στον εμφύλιο σπαραγμό και εκατοντάδες χιλιάδες, ξεσπιτώθηκαν, και έπεσαν θύματα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σύμφωνα, με επίσημα στοιχεία, της USVRRA από το 880.000 θύματα πολέμου, οι 760,000 ήταν άμαχοι. Το μεγαλύτερο αριθμό ξεσπιτωμένων, ή προσφύγων, δημιούργησαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, των κατακτητών, κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ολόκληρα χωριά, υποχρεώθηκαν να ζήσουν για μήνες στα βουνά, ή σε καλύβες στους κάμπους. Χιλιάδες χωριά, και κωμοπόλεις καταστράφηκαν, ερημώθηκαν, από τους βομβαρδισμούς, εμπρησμούς, λεηλασίες. Δυστυχώς το κακό αυτό όπως προείπαμε δεν σταμάτησε, ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά.
-ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ, όσοι είχαν αντισταθεί, στον εχθρό, με το μέρος των ανταρτών, για να μη συλληφθούν, έφευγαν από τα χωριά τους, και πήγαιναν, στις μεγάλες πόλεις, ή προς τα βουνά, όπου κατέφυγαν και ολόκληρες οικογένειες. Από την άλλη 750.000 κάτοικοι ορεινών χωριών, υποχρεώθηκαν από τον Κυβερνητικό στρατό, να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, το βιός τους, και να εγκατασταθούν σε παραπήγματα στις πόλεις. Είναι άγνωστος ο αριθμός αυτών, που μετά τη τραγωδία του αδελφοκτόνου σπαραγμού, γύρισαν στα χωριά τους, τα ερειπωμένα, και προσπάθησαν να κτίσουν τη ζωή τους, από την αρχή ή ξενιτεύθηκαν, πήγαν να ζήσουν κάτω από ξένους ουρανούς.
-ΜΕΤΑ τον χαλασμό, η Ελλάδα, βιώνει τη, τραγικότερη πραγματικότητα. Ανέχεια, ανεργία, κοινωνική ανασφάλεια, κυρίως στα κοινωνικά στρώματα, τα ευαίσθητα οικονομικά, που η μόνη διέξοδος, γι’ αυτούς, ήταν ο ξεριζωμός, όπως προείπαμε. Ή Μετανάστευση, ξεκίνησε από τη περίοδο του πολέμου, και της κατοχής, αλλά κυρίως μετά την Εθνική τραγωδία του εμφυλίου. Μέχρι το 1960,έφυγαν περισσότεροι, από ένα εκατομμύριο Έλληνες, και μάλιστα στη πλέον παραγωγική τος ηλικία με αποτέλεσμα, η Πατρίδα μας, να χάσει το παραγωγικό, δυναμικό της, έτσι που ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση, η κατάσταση στην Δύστυχη Πατρίδα, ήταν εκτός ορίων. Ο φόβος κυριαρχούσε στο Ελληνικό τοπίο απ’ άκρη σ’ άκρη.
-ΓΗ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ Συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφηκε, στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, ήταν μια επίσημη Συμφωνία-Συνθήκη, ανάμεσα στο Ελληνικό Κράτος, και στην Αριστερή αντίσταση. Η Βρετανία, με τον πρωταγωνιστικό της ρόλο, τόσο κατά τη διάρκεια του Πολέμου, υπαγόρευσε στην ουσία, τις διαπραγματεύσεις, και επωμίσθηκε σοβαρές ευθύνες, όπως όλοι ξέρουμε, λόγω και της ένοπλης συμμετοχής της, στα Δεκεμβριανά. Ο Στόχος αυτής της Συνθήκης, ήταν αγαθός, αφού σκοπός της ήταν, η λήξη του διχασμού, και η ειρηνική μεταπολεμική εξέλιξη, απέτυχε όμως, αφού η Ελλάδα παρέμεινε διχασμένη, και στη συνέχεια ξέσπασε ο εμφύλιος σπαραγμός, με τη πιό τραγική μορφή.
-ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ γεγονότων, προηγήθηκαν, της Συμφωνίας της Βάρκιζας, που τελικά περιθωριοποίησε, την Αριστερή Αντίσταση, αφοπλίζοντας, τους μαχητές της, που δεν μπόρεσαν τότε να καταλάβουν, πως έχασαν το παιχνίδι της Εξουσίας. Ενώ, στην ουσία παιζόταν, από τις τρείς μεγάλες Δυνάμεις, του Αντιναζιστικού Παγκόσμιου πολέμου, οι οποίες, πέρα από τον κοινό στόχο, την συντριβή του Άξονα, δεν είχαν άλλο σημείο επαφής, εκτός από τη κοινή προσήλωση, στον ωμό ρεαλισμό, την ώρα της μοιρασιάς……………… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια
Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου εκδ.2015