
ΑΣ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΜΕ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟ ΠΟΥ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
-
Εμφανίσεις: 423
Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Άγαπημένε μου Αναγνώστη
Όλο το νόημα της Επανάστασης του 1821,μετουσιώνεται σε απέραντο βάθος, μέσα από τους στίχους, των δύο μεγάλων Ποιητών μας, τού Άνδρέα Κάλβου, και του Διονύσιου Σολωμού που καλούν τους Έλληνες, ό ένας με τις ωδές του, και ο Εθνικός μας Ποιητής με τον Ύμνο εις την ελευθερίαν!
“Από τά κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
κι σαν πρώτα αντρειωμένη
χαίρε ώ χαίρε Ελευθεριά.”
[Διονύσιος Σολωμός]
“Τρέξατε,δεύτε
οι των Ελλήνως παίδες
ήλθε ο καιρός της δόξης.”
[Ανδρέας Κάλβος]
Είναι οι στίχοι αυτοί, ένα μάθημα για όλους, εκείνους που σκύβουν σήμερα το κεφάλι, στούς κάθε λογής “Προστάτες” που πετάνε τα άγια ιδανικά του Έθνους στις καλένδες. Αφιερώνω, βέβαια, και σ’ αυτούς αυτό το βιβλίο, λυγίζοντας τα γόνατα, με ταπεινότητα, για να φανερωθεί και να τιμηθεί, με δάκρυα στα μάτια όλων ημών των τωρινών, η μεγάλη προσφορά τους στη κορυφαία ιστορική στιγμή της Ελευθερίας της Πατρίδας, και της δικής μας που χαιρόμαστε ως Έλληνες!
– Τό μήνυμα της Επανάστασης, του 1821,μόνο ο Κάλβος, και ο Σολωμός, μπορούσαν να φθάσουν καί να τραγουδήσουν. Σήμερα έχουμε ανάγκη εμείς οι Έλληνες, που είμαστε λίγο μπερδεμένοι από τα κακά συναπαντήματα, να ακούσουμε με προσοχή, τους ρυθμούς, και τις παραινέσεις τους, ακόμα και την οργισμένη πνοή τους, που είναι οργή του ηθικού ανθρώπου.
Ή Ποίησή τους είναι από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα, της Οικουμενικής ανθρώπινης σκέψης. Όί στίχοι τους, είναι σοφά διδάγματα αλλά και μάχη, για τις ιδέες και τις αξίες. “Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”. Αυτά τα ιδανικά εμπνέουν τους Ποιητές μας. Αυτή τη Ποίηση, με τόση έμφαση, με τόσο σκληρή δύναμη, κορπερή, μεγαλόστομη, ήθελε εκείνη τη στιγμή η Επαναστατημένη Ελλάδα, αλλά και οι υποστηρικτές της Φιλέλληνες.
Γιά να εξακριβώσει κανείς, που οφείλεται αυτό το θαύμα, αυτό το ποιητικό ύφος και ήθος, θα πρέπει να μεταφερθεί, σε εκείνη τη φοβερή εποχή, για τον Ελληνισμό, τη σκληρή Εποποιϊα του 1821.όπως τη δημιουργούσε η κατατυραννισμένη Λαϊκή ψυχή, του επαναστατημένου Ραγιά που με τα κατορθώματά του, γέμισε όλους τους φιλελεύθερους λαούς αγαλίαση και προσδοκία, όχι μόνο για ο αύριο, αυτής της μικρής κόχης της γής που λέγεται Ελλάδα, μα για ολόκληρη την ανταριασμένη Ευρώπη.
“Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία” Καί μόνο αυτόν τον στίχο αν έγραφε ο Ανδρέας Κάλβος, θα μπορούσε, η ανθρωπότητα, να τον κατατάξει, στους μεγάλους δημιουργούς της εποχής του, γιατί αυτό ήταν το μεγάλο ζητούμενό της. Καί σίγουρα θα έμενε ο Μεγάλος, πραγματικός Ποιητής της Ελευθερίας.
-Στά κείμενα -αφιερώματα που εμπεριέχονται στο βιβλίο, στους δύο Ζακυνθινούς Ποιητές, αν και δεν είναι εκτενή, για ευνόητους λόγους, έτσι που το θέμα και το περιεχόμενό του, είναι η Επανάσταση του 1821,γενικά,θα σας συγκινήσει ο Πατριωτισμός και των δύο.
Ο Ποιητής του “Εθνικού μας Ύμνου” και των “Ελευθερων Πολιορκημένων” έζησε τη ζωή του στα Επτάνησα, άκουσε από κοντά τον αντίλαλο της Επανάστασης, και γνώριζε τους ίδιους τους Επαναστάτες Κατάλαβε πώς μόνο με τη γλώσσα των Ραγιάδων, θά μπορέσει να συνεγείρει τη συνείδηση του ’Εθνους και γι’ αυτό πήρε τη γλώσσα του λαού, και την έκανε γλώσσα του Έθνους. Ό Ποιητής της Αρετής και της Ελευθερίας έγραψε τις ωδές του μακριά, από την Ελλάδα, στο εξωτερικό όπου ζούσε για πολλά χρόνια, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Ίταλία, Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, εκεί που στις μεγαλουπόλεις τους, όλοι οι Φιλελληνικοί κύκλοι, ήταν επηρεασμένοι, όχι από τη ζωή των Ραγιάδων τόσο που μάθαιναν από τα χρονικά των περιηγητών, τα εμπλουτισμένα πολλές φορές με αναλήθειες, όπως θα διαπιστώσεις στη συνέχεια, αλλά και στο ιδιαίτερο ρόλο αυτών των ανθρώπων, στο σχετικό κείμενο- αφιέρωμα, όσο από το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, από το μεγαλείο της Αρχαίας Πατρίδας!
-Άπό αυτό το Πνεύμα επηρεάστηκε η Γαλλική Επανάσταση, από αυτό το Πνεύμα επηρεάστηκε και ο Κάλβος. Εκεί ακριβώς, βρίσκεται η ουσία της Ποιητικής γλώσσας του Κάλβου. Αυτό όμως στοίχισε στον Μέγιστο Ποιητή πολύ, γιατί ήταν έξω, από την εσωτερική αναγκαιότητα. Μετά τον θάνατό του, αναγνώρισαν, το μεγαλόπνοο έργο του, γι’ αυτό και σήμερα, τιμιέται, παντού, ως ένας, από τους μεγαλύτερους ψάλτες της Ελευθερίας.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο “ΑΝΤΊ ΠΡΟΛΌΓΟΥ”, πρέπει να πούμε αγαπημένε μου Αναγνώστη πως η Επανάσταση του 1821,και κάθε επανάσταση που σπρώχνει την Ιστορία μπροστά ,είναι επανάσταση, που εκφράζει τους πόθους, και τις λαχτάρες μιάς εποχής, και αυτοί οι δύο ΣΠΟΥΔΑΊΟΙ, που τραγούδησαν, αυτή την Επανάσταση, των Ελλήνων, “Τη πλέον δίκαιη” είναι μαχητές της, και το έργο τους αθάνατο χαρίζοντας τους, την Αθανασία! Αυτό είναι άλλωστε το Αντίδωρο.
Τά τραγούδια τους για την Επανάσταση του Ελληνικού Εθνους, για την Αρετή την Ελευθερία τη Δικαιοσύνη, το μίσος κατά των Προστατών και της τυραννίας με την όποια μορφή ,που παρουσιάζεται μέχρι τις μέρες μας, έχουν καθολικό χαρακτήρα, διαχέονται στο παγκόσμιο ανθρώπινο Τοπίο, και οφείλουμε να τα αφουγκραζόμαστε εμείς οι Τωρινοί, να αγρυπνούμε, με τα αφτιά και τα μάτια ανοιχτά, γιατί μεγάλος κίνδυνος ελοχεύει έτσι που το σκοτάδι βουίζει ένα γύρω, σε κάθε μεγάλη και μικρή κόχη του πλανήτη γή. Πιστεύω πως αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα.