RAP media

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ
“Στέκει με ταπείνωση, πάνω στη δόξα του Λόγου,
η Μεγάλη Κυρία της Ποίησης, παρουσία όλόλαμπρη,
στό υπέρλαμπρο και πολύμορφο τοπίο της Γνώσης.
Ή ψυχή της πανάρετη, πλασμένη στόν ουρανό,
ξεχειλίζει αγάπη, πίστη κι’ άπέραντη καρτερία.
Οί ήχοι των στίχων της, Αγγέλων γλυκιά μελωδία,
υμνούν ταπεινά γιά χρόνια πολλά τον Δημιουργό,
και του λέν, φχαριστώ, γιά το δώρο του τ’ ακριβό.
Προστατευμένη, στης Αλήθειας τά τείχη, αγέρας
φθονερός ποτέ δεν την άγγιξε. Τά βραβεία τ’ αμέτρητα,
στους τοίχους της κάμαρης, σιγανές, σεμνές, τιμητικές
φωνές, της μνήμης, φίλοι ακριβοί, πανάκριβοι,
απ’ τα παλιά τη συντροφεύουν. Τούτη την ώρα
την κοιτάνε τρυφερά, τήνε παρηγοράνε, για το φευγιό,
σε μιά στιγμή τών δυό αγαπημένων. Στου νέου χρόνου
την αυγή, στέλνω ευχή στή φίλη της καρδιάς μου,
νάχει τη πόρτα σφαλιστή, στη μοναξιά τη θλίψη.
και ο αγέρας της φθοράς ποτέ μη την αγγίξει.
Είναι της Μούσας η εκλεκτή, του Πλάστη η ευλογημένη,
του τόπου η αγαπημένη, δέν μπορεί να του λείψει.”
[Παυλίνα Μπεχράκη]

[Τό έγραψα, για την αγαπημένη μας Ποιήτρια, και διαβάστηκε από εμένα την ίδια, σε ημερίδα προς τιμήν της στην Ε.Ε.Λ όσο ήταν στη ζωή, αλλά βαθιά λυπημένη.]

Ή ΣΠΟΥΔΑΙΑ Ποιήτρια και δοκιμιογράφος Ευαγγελία Παπαχρήστου Πάνου, καταγόμενη από το Αγιονόρι Κορινθίας, γεννήθηκε στις 5 Απριλίου, του 1923. Σπούδασε στο φυσιογνωστικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δίεκοψε τις σπουδές του γιατί αρρώστησε βαριά. Μελέτησε, Φιλοσοφία,
Θεολογία, και Λογοτεχνία. Έχει εκδώσει 24 Ποιητικές Συλλογές, και 9 τόμους δοκιμίων. Έχει τύχει πολλών βραβείων, μεταλλίων χρυσών και αργυρών, τιμώμενη από το 1966, από διάφορους φορείς. Δήμο Κορινθίων, με ένα χρυσό μετάλλιο, από Ιταλία με δύο και τρία αργυρά από Γαλλία. με δύο χρυσά μετάλλια, “Έφυγε το 2015”.

ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
Αγαπημένη Πολιτεία μου, στη θαλασσιά γιρλάντα
των σεπτών ορίων σου, με θέρμανες καθώς εισχώρησες,
στο αίμα μου, πλάθοντας το κορμί μου.
Αναρριγώ, στα ξέφωτα των αναμνήσεων, θρύλος αρχαϊκός,
η δόξα σου, αγέροχη, με τη πνοή του Κορινθιακού,
να πνέει, τις πτυχές της λιόχαρης αισθήτας σου

ΕΛΙΑ ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΩΝ ΛΑΩΝ
Εξ ουρανού η επίνοια, δώρο της Αθηνάς,
καθως, σε περήφανους αγώνες σύμβολο αναδύεσαι
εμπνέον κίνητρον να προπορεύεσαι,
υψώνοντας το κλέος της δικαιοσύνης.
Δόξα ιερή, οι κλάδοι, που στεφανώνουν, τους ημίθεους
,και η δόξα συνθάλλει ολόδροση, όριο
σθεναρό εχέγγυο, της τίμιας πάλης.
Ελιά του ελέους, της σιωπής, ψίθυρος των πεδιάδων,
της ριγηλής σου παρουσίας το τραγούδι αισθάνομαι,
και δέομαι να υπάρχει ως τροφή, και σύμβολο Ειρήνης.
Εσένα των Θεών της Ελλάδος, τη γλυκήτατη δωρεά,
της νηνεμίας προάγγελος, σε θωρώ και υπάρχω.

Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Με ρώτησαν για την απόγνωση.
Δύσκολο ερώτημα θέλει
πολύπλερη απάντηση.
Μάθε πως κάθε στιγμή
άνας άνθρωπος σταυρώνεται.
Σε πανύψηλα τείχη, καινούργιες
εκτάσεις Ελευθερίας σκλαβώνονται
Σ’ αυτόν τον παράλογο κόσμο,
η απόγνωση περιφέρεται, φορτωμένη τη χλεύη.
Τί φοβερός τρομοκράτης Θεέ μου,
των φτωχών η απόγνωση.

ΜΗΝΥΜΑ ΖΩΗΣ
Λιγοστεύουν οι Άγιοι,
που η φωτιά τους υψωνόταν,
θυμίαμα εύοσμο.
Λιγοστεύουν εκείνοι που ανοίγουν,
καταρράκτες δακρύων, όταν τα ποτάμια στερεύουν,
και τα δάση μας καίγονται.
Αντικρίζουμε των πολλών την απάθεια,
να συμπλέει στη γλυκιά εγκαρτέρηση,
των αθώων πλασμάτων.
Ο πόνος υπέρ πάσης της κτίσεως
διαπερνά το διάφανο δέρμα μας.
Κι’ όμως φίλε,
η θάλασσα φλοισβίζει ασταμάτητα, τραγουδά
κι’ ερωτεύεται, τον γκρίζο ουρανό

[ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΝΟΥ]

Από την εικονιζόμενη “Προσωπική μου Ανθολογία 2017”