ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ [ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ]
-
Εμφανίσεις: 1631
Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
“ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ.ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ”
1] “‘Αν δεν ξεχειλίσει, η καρδιά του ανθρώπου από αγάπη ή από θυμό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει στον κόσμο.”
2] “Έχεις ευθύνη, δεν κυβερνάς μονάχα, τη μικρή, ασήμαντη, υπαρξή σου”
3] “Μην καταδέχεσαι να ρωτάς. Θά νικήσουμε? Θά νικηθούμε? Πολέμα.”
4] “Ή καρδιά σμίγει, ό,τι ο νους χωρίζει. Ξεπερνάει τη παλέστρα της ανάγκης, και μετουσιώνει το πάλεμα σε αγάπη”
5] “Έκακομοίρη άνθρωπε. Μπορείς να μετακινήσεις βουνά? Νά κάνεις θάματα? Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς, και δεν το ξέρεις. Τό μαθαίνεις μονάχα, την ώρα που πεθαίνεις, μά ‘ναι αργά.”
6] “Ή ευτυχία επάνω στη γης, είναι κομμένη στο μπόϊ του ανθρώπου. Δέν είναι σπάνιο πουλί, να το κυνηγούμε στον ουρανό, ούτε στο μυαλό μας. Ή ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας!”
7] “Ή φυγή δεν είναι νίκη, το όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο, μπορεί να χορτάσει τη ψυχή, να σώσει τον κόσμο..”
8] “Ή ζωή όλη είναι μιά φασαρία. Μόνο ο θάνατος δεν είναι. Ή ζωή είναι όταν λύνεις το ζωνάρι σου, και ζητάς φασαρίες.”
9] “Άν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα, και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.”
10] “Από τα καλά κερδεμένα, παίρνει o διάβολος τα μισά. Άπό τα κακά κερδεμένα, παίρνει και τον νοικοκύρη.”
11] “Δέν τον φοβάμαι τον Θεό, αυτός καταλαβαίνει και συγχωράει. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Αύτοί δεν καταλαβαίνουν και δεν συγχωράνε..”
12] “Αλίμονο, σ’ όποιον ζει στην “έρημο” και θυμάται τον κόσμο.”
13] “Τίποτα γενναό δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, στον κόσμο, αν δεν υποτάξει τη ζωή του, σε έναν αφέντη ανώτερό του.”
14] “Ή ευτυχία είναι πράγμα απλό. λιτοδίαιτο. Ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχό μαγκαλάκι, η βοή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.”
15] “Αυτό που θέλω να αφήσω πίσω μου, είναι ένα καμένο κάστρο. Τίποτα άλλο δεν θέλω να αφήσω.”
16] “Κάθε Έλληνας, που δεν παίρνει έστω για μιά φορά στη ζωή του, μια γενναία απόφαση, προδίδει τη ράτσα του.”
17] “Έίδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσ το μέλι και κατάλαβα.”
18] “Όλα μάταια. μόνο η πράξη, σαν το κρασί, μας γελάει, και μας σηκώνει λίγο.”
19] “Τί φοβερός ανήφορος, από τον πίθηκο, στον άνθρωπο, και από τον άνθρωπο στον Θεό?”
20] “Ό άνθρωπος βιάζεται ο Θεός δεν βιάζεται”
21] “Μιά αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε.”
22] “Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.”
23 “Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπές μέσα”
24] “Άν μια γυναίκα κοιμηθεί μόνη, ντροπιάζει όλους τους άντρες.”
25] “Ό σωστός δρόμος, είναι ο ανήφορος.”
26] “Δέν υπάρχουν Ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι, που κουβαλάνε τις Ιδέες. Αύτές παίρνουν το μπόϊ του ανθρώπου, που τις κουβαλάει.”
27] “Ή πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι, δεν ανέχουν. Ό άνθρωπος αντέχει.”
28] “Έρχόμαστε από μιά σκοτεινή άβυσσο, καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Τό μεταξύ φωτεινό διάστημα, το λέμε ζωή.”
29] “Άγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ.”
30] “Όλάνθιστος γρεμός, της γυναίκας το σώμα.”
31} “Τά τετραθέμελα του κόσμου τούτου. ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα”
32] “Ή Ελλάδα επιζεί ακόμα, ακόμα επιζεί, νομίζω, μέσα από διαδοχικά θαύματα.”
33 “Πού να βρώ μιά ψυχή, σαρανταπληγιασμένη, και απροσκύνητη, να εξομολογηθώ? ”
34] “Τί θα πεί λεύτερος? Αυτός που δεν φοβάται τον θάνατο.”
35] “Ή Κρήτη, δεν θέλει νοικοκύρέους, θέλει κουζουλούς. Αύτοί οι κουζουλοί, την κάνουν αθάνατη.”
Παυλίνα Μπεχράκη
Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ