RAP media

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
“ΕΝΑ ΡΥΑΚΙ ΑΠΟ ΦΩΣ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ”

ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ χρόνια ή Ελλάδα μας τα γιορτινά φορούσε.
Ολύμπιοι Θεοί, Φιλόσοφοι, Ολυμπιονίκες, Ποιητές Ζωγράφοι Γλύπτες, Δάσκαλοι της Σκέψης, της Επιστήμης και της Τέχνης.
Ό Μεγαλέξανδρος,”ώς τη Βακτριανή ως τους Ινδούς, τηνε ταξίδεψε>με το σπαθί της αστραπής της γνώσης, μετέδωσε,
τη δόξα τον Πολιτισμό της. Βυζάντιο, κάστρο απόρθητο της Ρωμιοσύνης, ακμή και παρακμή. Κι’ήλθαν τα χρόνια της σκλαβιάς,
απ’ τους βαρβάρους, που τηνε βύθησαν, στο πιό βαθύ σκοτάδι.
Μετά από αιώνες, λευτερώθηκε, και θαρρετά, άπλωσε τα μικρά της
τα φτερά, και ξανακέρδισε τη Μακεδονική της γη. Στό πηγαιμό της, προδόθηκε από τους δήθεν φίλους, κι έχασε τη Σμύρνη, τη μικρή αγαπημένη κόρη. Στου Φασισμού το φοβερό το κάλεσμα, αντιφώνησε, το ηρωικό το ΟΧΙ τον πολέμησε, και άλλαξε,
αυτή η μικρή- Μεγάλη Ελλάδα, της ανθρωπότητας τη μοίρα. Άδελφοκτόνος σπαραγμός, άγριος χαλασμός, χαράκωσε
το χώμα της, μαύρισε τη ψυχή της. Σαν πέρασε και κείνο το κακό, αυτή η συμφορά΄, φύτρωσε πάλι
η σπορά, ψήλωσε και θέριεψε, έβγαλε κλώνους καρπερούς,
κι’ έθρεψε τα παιδιά της, Ύστερα παλι, ένας καινούργιος χαλασμός,
τη μάτωσε έτσι που κομματιάστηκε η Κύπρο της, από τον προαιώνιο εχθρό και πάλι, π’ ούτε στιγμή δεν έπαψε να απειλεί ,μέχρι τούτη την ώρα, την Όμορφη Γενέθλια Γη, Θεών και Ηρώων!

[Π.Μπ.] Άπό τον πρόλογο του βιβλίου μου “ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΒΟΤΣΑΛΑ ΜΝΗΜΗΣ”. Εκδ. 2016

ΟΤΑΝ ΟΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ!!!!!!!!!
Άγαπημένε μου Αναγνώστη
Λόγω της επί χρόνια αγάπης μου για τη Τέχνη του Ποιητικού Λόγου, πιστεύω πως δικιούμαι να
υποστηρίζω, πως, όλο το νόημα της Επανάστασης του 1821,μετουσιώνεται σε απέραντο βάθος,
μέσα από τους στίχους, των δύο μεγάλων Ποιητών μας, τού Άνδρέα Κάλβου, και του Διονύσιου Σολωμού που καλούν τους Έλληνες, ό ένας με τις ωδές του, και ο Εθνικός μας Ποιητής με τον Υμνο εις την ελευθερίαν!

“Από τά κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
κι σαν πρώτα αντρειωμένη
χαίρε ώ χαίρε Ελευθεριά.”

[Διονύσιος Σολωμός]

Τρέξατε, δεύτε
οι των Ελλήνως παίδες
ήλθε ο καιρός της δόξης.

[Ανδρέας Κάλβος]

ΕΙΝΑΙ οι στίχοι αυτοί, ένα μάθημα για όλους, εκείνους που σκύβουν σήμερα το κεφάλι, στούς κάθε λογής “Προστάτες” που πετάνε τα άγια ιδανικά του Έθνους στις καλένδες. Πρέπει να αναφερθούμε, αυτές τις δύσκολες ώρες που διερχόμαστε, έτσι που ο κακός γείτονας έχει βγεί εκτόε ορίων, και μας απειλεί από το πρωί μέχρι το βράδυ, με λίγες έστω γραμμές, στους δύο Ποιητές μας, λυγίζοντας τα γόνατα, με ταπεινότητα. και να θυμηθούμε!!!!!!!Μόνο ό Κάλβος, και ο Σολωμός, μπορούσαν να φθάσουν καί να τραγουδήσουν την υπέρτατη θυσία των κοντινών προγόνων μας για την Ελευθερία!! Σήμερα έχουμε ανάγκη εμείς οι Έλληνες, που είμαστε λίγο μπερδεμένοι από τα κακά συναπαντήματα, να ακούσουμε με προσοχή, τους ρυθμούς, και τις παραινέσεις τους, ακόμα και την οργισμένη πνοή τους, που είναι οργή του ηθικού ανθρώπου. Ή Ποίησή τους είναι από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα, της Οικουμενικής ανθρώπινης σκέψης. Όί στίχοι τους, είναι σοφά διδάγματα αλλά και μάχη, για τις ιδέες και τις αξίες. “Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία”. Αύτά τα ιδανικά εμπνέουν τους Ποιητές μας. Αυτή τη Ποίηση, με τόση έμφαση, με τόσο σκληρή δύναμη, καρπερή, μεγαλόστομη, ήθελε εκείνη τη στιγμή η Επαναστατημένη Ελλάδα, αλλά και οι υποστηρικτές της Φιλέλληνες. Γιά να εξακριβώσει κανείς, που οφείλεται αυτό το θαύμα, αυτό το ποιητικό ύφος και ήθος, θα πρέπει να μεταφερθεί, σε εκείνη τη φοβερή εποχή, για τον Ελληνισμό, τη σκληρή Εποποιϊα του 1821.όπως τη δημιουργούσε η κατατυραννισμένη Λαϊκή ψυχή, του επαναστατημένου Ραγιά που με τα κατορθώματά του, γέμισε όλους τους φιλελεύθερους λαούς αγαλίαση και προσδοκία, όχι μόνο για ο αύριο, αυτής της μικρής κόχης της γής που λέγεται Ελλάδα, μα για ολόκληρη την ανταριασμένη Ευρώπη. “Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία” Κί μόνο αυτόν τον στίχο αν έγραφε ο Ανδρέας Κάλβος, θα μπορούσε, η ανθρωπότητα, να τον κατατάξει, στους μεγάλους δημιουργούς της εποχής του, γιατί αυτό ήταν το μεγάλο ζητούμενό της. Καί σίγουρα θα έμενε ο Μεγάλος, πραγματικός Ποιητής της Ελευθερίας.

-ΣΤΑ κείμενα -αφιερώματα που εμπεριέχονται στο βιβλίο, στους δύο Ζακυνθινούς Ποιητές, αν και δεν είναι εκτενή, για ευνόητους λόγους, έτσι που το θέμα και το περιεχόμενό του, είναι η Επανάσταση του 1821,γενικά,θα σας συγκινήσει ο Πατριωτισμός και των δύο. Ο Ποιητής του “Εθνικού μας Ύμνου” και των “Ελευθερων Πολιορκημένων” έζησε τη ζωή του στα Επτάνησα, άκουσε από κοντά τον αντίλαλο της Επανάστασης, και γνώριζε τους ίδιους τους Επαναστάτες Κατάλαβε πώς μόνο με τη γλώσσα των Ραγιάδων, θά μπορέσει να συνεγείρει τη συνείδηση του ’Εθνους και γι’ αυτό πήρε τη γλώσσα του λαού, και την έκανε γλώσσα του Έθνους. Ό Ποιητής της “Αρετής και της Ελευθερίας” έγραψε τις ωδές του μακριά, από την Ελλάδα, στο εξωτερικό όπου ζούσε για πολλά χρόνια, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Ίταλία, Ελβετία, Γαλλία, Αγγλία, εκεί που στις μεγαλουπόλεις τους, όλοι οι Φιλελληνικοί κύκλοι’ ηταν επηρεασμένοι από το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, από το μεγαλείο της Αρχαίας Πατρίδας!

-ΆΠΟ αυτό το Πνεύμα επηρεάστηκε η Γαλλική Επανάσταση, από αυτό το Πνεύμα επηρεάστηκε και ο Κάλβος. Εκεί ακριβώς, βρίσκεται η ουσία της Ποιητικής γλώσσας του Κάλβου. Αυτό όμως στοίχισε στον Μέγιστο Ποιητή πολύ, γιατί ήταν έξω, από την εσωτερική αναγκαιότητα. Μετά τον θάνατό του, αναγνώρισαν, το μεγαλόπνοο έργο του, γι’ αυτό και σήμερα, τιμιέται, παντού, ως ένας, από τους μεγαλύτερους ψάλτες της Ελευθερίας.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια