ΧΡΟΝΙΚΟ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΥΝΑΒΙΕΣ ΗΓΕΜΟΝΙΕΣ

Εμφανίσεις: 1715

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΧΡΟΝΙΚΟ-ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΥΝΑΒΙΕΣ ΗΓΕΜΟΝΙΕΣ

[ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ]

Τις απογευματινές ώρες της 22ας Φεβρουαρίου,1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, περνούσε τον Προύθο. Τον ,Γενικό Επίτροπο, του Ελληνικού Έθνους, όπως ήταν χαραγμένο στη σφραγίδα του, υποδέχθηκε με πολλή χαρά η φρουρά του Ιασίου, παραταγμένη σε όλη τη διαδρομή, από τον ποταμό ως τη πόλη, και διακόσιοι ιππείς, τον συνόδευσαν στη Μονή Γαλατά, πάνω σε έναν λόφο έξω από το Ιάσιο, όπου έφθασε, μετά τη δύση του ηλίου. Εκεί αναπετάχθηκε η τρίχρωμη Σημαία, με τα Ιερά Σύμβολα της Επανάστασης, και άρχισε η καταγραφή στρατιωτών.

-Δυό ώρες αργότερα έγινε συνάντηση, με τον Μιχαήλ Σούτσο στο σπίτι του Ιακωβάκη Ρίζου. Επιστρέφοντας δε ο Υψηλάντης, την επομένη 23 Φεβρουαρίου, στο κατάλυμά του αμέσως φωνάζει τον Ηγούμενο, και τον έφορο, και δίνει τις προκηρύξεις με τους σκοπούς του, για να βληθούν εις τύπον. Αμέσως, στις 23 Φεβρουαρίου τυπώνεται σε γλώσσα Μολδαβική και κυκλοφορεί στο Ιάσιο, η Προκήρυξη, προς το Έθνος της Μολδαβίας, για να καθυσυχάσουν οι ντόπιοι, που δεν γνώριζαν, όπως οι Έλληνες τα σχέδια του Υψηλάντη. Ενώ συγχρόνως απευθυνόταν προς τον Τσάρο, και δικαιολογούσε τις κινήσεις του.

-Στις 25 Φεβρουαρίου είχαν συναχθεί,2000 στρατιώτες, Ελληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, και Μαυροβούνιοι. Ο Υψηλάντης τους οργανώνει σε σώματα, και όρίζει τους βαθμούς των αξιωματικών με ημερήσιον προσταγήν και καλεί τους Έλληνες τής Μολδαβίας, νά καταγραφούν, στις Σημαίες τής Ελευθερίας.

– Ή 26 Φεβρουαρίου αφιερώνεται σε πανηγυρισμούς. Στον Ναό της Μονής των Τριών Ιεραρχών, ευλογείται, η Σημαία της Έπανάστασης, και ο Ιασίου Βενιαμίν,(περιζώνει)τον Άλέξανδρο Υψηλάντη με το ξίφος Άξιωματικοί και στρατιώτες, δίνουν τον όρκο για την Ελευθερία της Πατρίδας μέσα σε ζωηρές επευφημίες του πλήθου! Έπρόκειτο να ιερουργήσει, ο Μητροπολίτης Είρηνουπόλεως, και Βατοπεδίου Γρηγόριος, Εταιριστής.

– Άρχές Μαρτίου, ο Υψηλάντης, μετακινείται από το Ιάσιο και στρατοπεδεύει στη Φωξάνη, όπου φθάνουν από την Οδυσσό και τις άλλες πόλεις, οι ενθουσιώδεις εκείνοι νέοι του Ιερού Λόχου, Μέ την απομάκρυνση όμως του Υψηλάντη, από το Ίάσιο, αποκόπτεται από τους Εταιριστές, και χάθηκε κάθε ελπίδα για εξέγερση στη Σερβία. Έτσι περνώντας στη Βλαχία, στις 13 Μαρτίου, αναγκάζεται να καλέσει, τους ντόπιους με προκήρυξη σε Έλληνική και Ρουμανική γλώσσα, αλλά στις 18 του μηνός, πληροφορείται τη φυγή των αρχόντων.

– Από τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, είχε φθάσει στην Κωνσταντινούπολη το μήνυμα της εξέγερσης, του Άλέξανδρου Υψηλάντη. Την είδηση, είχε βιαστεί να διαδώσει πρώτος ο Ρώσος Πρέσβυς Ό Σουλτάνος, εκτός από τη Στρατολογία και τ’ άλλα έκτακτα μέτρα, που έλαβε γιά να καταπνίξει την ανταρσία. απαίτησε τη σύμπραξη της Μεγάλης Εκκλησίας, ,εντός του ραγιαδικού χαρακτήρος αφού η απόφασή του, για γενική σφαγή των Ελλήνων, βρήκε την άρνηση, του Σεϊχ του Ισλάμ να τη καλύψει με νομικό κύρος. Ανακοινώθηκε το φιρμάνι για την αμνηστία των Ρωμιών. και έπειτα από τον Πατριάρχη και τους Συνοδινούς, υπογράφηκε, ο γενικός αφορισμός, που αμέσως διαβάστηκε στο τρομαγμένο Εκκλησίασμα. Το τύπωμα του αφορισμού, στάλθηκε στη Πελοπόννησο, στη Στερεά, και στο Αιγαίο με ειδικούς Έξαρχους Αρχιερείς, καθώς επίσης και στις Ηγεμονίες. Αν και λίγο πριν από τις 23 Μαρτίου, είχε σταλεί, και Πατριαρχική εγκύκλιος, κατά του Υψηλάντη και των Άποστατών. [Ή Αυστριακή Κυβέρνηση, ανάγκασε το περιοδικό “Λόγιος Ερμής” να δημοσιεύσει τον αφορισμό, και την εγκύκλιο του Πατριάρχη. Τότε ο Συντάκτης του, μη θέλοντας να γίνει όργανο των Τουρκολατρών διέκοψε την έκδοση. Το ίδιο έκανε ο Συντάκτης του περιοδικού “Καλιόπη” για να μη βρεθεί στην ίδια δύσκολη θέση.

-Στις 24 Μαρτίου ο Α. Υψηλάντης, βρίσκεται στη Καλεντίνα, έξω από το Βουκουρέστι, και συναντάται με συνεργάτες του και τον Δεσπότη. Μετά τον αφορισμό όμως του Πατριάρχη, την απάρνηση του Τσάρου, και την επιστολή του Καποδίστρια, χάνεται η πεποίθηση πια για διάβαση, προς την Ελλάδα. Όλοι αποτραβιούνται, βλέποντας ουδέτερη τη Ρωσία. Επί πλέον τα σώματα του Υψηλάντη, άτακτα, ανομοιογενή ξεφεύγουν από τό καθήκον. Η προσπάθεια να συγκρατηθούν οι κάτοικοι του Ιασίου πριν καταστραφούν ολοσχερώς, άλλες στο Βουκουρέστι, και άλλες στο Βιδίνι και τη Μικρή Βλαχία.

-Ό Υψηλάντης στο μεταξύ, οχυρώνεται στο Τιργοβίστι και για να εμψυχώσει το στράτευμα, εκδίδει με ημερομηνία 5 Μαϊου, μια ανακοίνωση, όπου περιγράφει τις νικηφόρες νίκες την Ελλήνων, στον Μοριά, τη Ρούμελη και τα Νησιά, ενώ τους αναγγέλλει τον απαγχονισμό του Πατριάρχη, και συγκινεί, και εξαγριώνει τους στρατιώτες. Ή καταστροφή του Γαλαζίου, και η ανάγκη ασφάλειας του Ιασίου, υπαγόρευσαν, την αποστολή του Γ Κατακουζινού εκεί, που γνώριζε τους Μολδαβούς. και τον τόπο, Την αποστολή αυτή συνόδευσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης με τη προκήρυξή του, Αδελφοί ομογενείς, όσοι ευρίσκεσθε εις Ιάσιον και όλην την Μαλδαβίαν…..Της 6ης Μαϊου, προτρέποντας τους στρατιώτες να παύσουν,τις αταξίες. Ύστερα από συμπλοκές με τους Τούρκους, στη Φωξάνη ο Κατακουζινός, έφθασε στο Ιάσιο.

-Δυστυχώς, όμως όχι μόνο δεν κατόρθωσε να διορθώσει αλλά οι Μολδαβοί έχοντας μάθει για τη καταστροφή του Γαλαζίου, και έβλεπαν τον μικρό αριθμό των Ελληνικών δυνάμεων, την απείθεια και τις λεηλασίες των στρατιωτών, και την διχόνοια των αρχηγών, διστάζουν και δεν τους προσφέρουν καμία βοήθεια. Έτσι ο Κατακουζινός με 60 μόνο στρατιώτες, αποσύρθηκε στη Στίγκα, κοντά στον Προύθο, απ’ όπου με ημερομηνία 10 Ιουνίου, εξέδωσε τη τελευταία του διαταγή και στις 13 του ίδιου μήνα, ακολούθησε η παράδοση του Ιασίου και ο Κατακουζινός πέρασε στη Βασσαραβία, και συγχρόνως, μετά τις αποτυχίες, γύρω από τό Τιργοβίστι και τη καταστροφή στο Δραγατσάνι, ο Άλέξανδρος Υψηλάντης, πέρασε τα Αυστριακά σύνορα,γεμάτος πικρία, αφού εκφώνησε τη τελευταία του διακήρυξη, από τό Ριμνίκι, στις 8 Ιουνίου. Έκφραση καρδιάς στερημένης πια από κάθε ελπίδα.. Η περισυλλογή μετά τη καταστροφή στις Ηγεμονίες, ήταν απόλυτα αναγκαία, και απέδωσε καρπούς. Διδάχθηκαν από τα λάθη αναδιοργανώθηκε η Φιλική Εταιρεία, μετονομαζόμενη σε Γραικική Φιλανθρωπική, με πολύπλευρο έργο.

ΠΗΓΗ: ΜΟΝΟΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΟΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΠΕΧΡΑΚΗ