Ο ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ [1777] ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗ ΤΣΑΡΛΣ-ΝΙΚΟΛΑΣ-ΣΟΝΝΙΝΙ

Εμφανίσεις: 2117

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

Ή Ευρώπη, του 18ου αιώνα, ζούσε κάτω από τη σκιά του Βοναπάρτη. Ή Γαλλική εκστρατεία, στην ανατολική Μεσόγειο, την έφερε στό προσκήνιο. Δυό χρόνια αργότερα το 1801, ο Γάλλος περιηγητής, Σοννίνι, κυκλοφόρησε το Ελληνικό Χρονικό του. Απεσταλμένος του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ ό Γάλλος Περιηγητής Νομικός αρχικά, και Στρατιωτικός στη συνέχεια, γιός εμπόρου, που απόχτησε τίτλο ευγενείας, μπαρκάρησε, την Άνοιξη του 1777, σε ηλικία 26 χρόνων, και αφού ολοκλήρωσε, την περιπλάνησή του στήν Αίγυπτο, συνέχισε, το περιηγητικό του ταξίδι στα Ελληνικά νησιά, του Αιγαίου, στήν Κρήτη, παράλια μικράς Ασίας, Μακεδονία, Στερεά και στην Πελοπόννησο.

Ό ΣΟΝΝΙΝΙ, είχε συλλάβει, τις ανακατατάξεις, και ζυμώσεις, που γίνονταν, στόν Ελληνικό χώρο, την αφύπνηση της Ελληνικής λαϊκής ψυχής, τόν άνεμο φιλελευθερισμού, που έπνεε, και τη βαθύτατα ριζωμένη Πίστη, για Εθνική αποκατάσταση καί ο λόγος του Μεγάλου Γάλλου Φιλέλληνα περιηγητή, ήταν προφητικός.

“Ή Οθωμανική, Αυτοκρατορία, κολοσσός άμορφος, με πήλινα πόδια, είναι έτοιμος να σωριαστεί. Καί η Ελλάδα, που συνθλίβεται,
τώρα, από το αβάσταχτο, βάρος της τυραννίας, δεν θα αργήσει,
κατά τα φαινόμενα, αν όχι νά ξαναποχτήσει, τη παλιά της δόξα,
τουλάχιστον να συντρίψει, τις αλυσίδες της, και να καταλάβει, τη θέση που της ταιριάζει, ανάμεσα στά Έθνη”.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, φίλε αναγνώστη, η Ελλάδα, αναγνωρίζεται ως Εθνότητα, κατά πως της αξίζει, και γίνεται αντικείμενο πολιτικών υπολογισμών. Ήδη, οι Ευρωπαίοι περιηγητές, που κατευθύνονται προς την Ελλάδα, από τον 17ο αιώνα, κατέχονται από νοσταλγία του αρχαίου κόσμου, και ενώ οραματίζονται, ανάμεσα στα ερείπια των αρχαίων μνημείων, τη δόξα ενός αφανισμένου Πολιτισμού, αντικρίζουν με θλίψη, έναν Λαό καταφρονημένο, εξαθλιωμένο, από τη βαρβαρότητα, και την εκατοντάδες χρόνια Τυραννία.

ΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΞΎ, συντελείται, στην Ευρώπη, η κατάσταση του Λόγου, που συνοδεύεται από την αναγέννηση του κλασικισμού, όπως προείπαμε, του κλασικού Πνεύματος, και τη συστηματική αναγωγή, στην αρχαία Ελλάδα, Αυτός ο κλασικισμός, του 18 αιώνα, και η παρουσία της Ελληνικής Φιλολογίας, έργο θαυμαστό τών Ελλήνων της διασποράς, αποτελούν τα κυριότερα κίνητρα, για τη στροφή υπέρ της Ελλάδας. Εχει δε αρχίσει η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και όπως προέβλεψε, ο Σπουδαίος Φιλέλληνας-Περιηγητής, ο Ελληνικός χώρος, έρχεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών, των Μεγάλων Δυνάμεων, ενδιαφερόμενοι για τα συμφεροντά τους, όπως πάντα, επιδιώκοντας εδαφικές κατακτήσεις, στη προκειμένη περίπτωση………………..ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου εκδ.2020

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

ΜΝΗΜΟΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Εμφανίσεις: 2066

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

“Ό,τι σώσεις με την αστραπή,
καθαρό στον αιώνα θα μείνει”
[Οδυσσέας ΕλύτηςΑξιον Εστί

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Μνημονείτε, και αγρυπνείτε Ελληνες! Μας στέλνει το μήνυμα, ο Νομπελίστας Ποιητής μας φίλε αναγνώστη. Καί από την άλλη δεν υπάρχει μέρα τον τελευταίο καιρό, που να μη μας λένε Πολιτικοί, καθ’ ύλην αρμόδιοι για τα Εθνικά θέματα, που έχουν πάρει φωτιά, πως αν γίνει καμία στραβή, με τον γείτονα εξ ανατολών, θα είμαστε μόνοι μας….. Κάτι ξέρουν για να το λένε, αλλά και εμείς οι απλοί αλλά σκεπτόμενοι Πολίτες, δεν έχουμε καμία αμφιβολία γι’ αυτό, ή Ελληνική Ιστορία όπως ξέρουμε από τα φιαβάσματά μας, επιβεβαιώνουν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα.

-Δεν θα πλατιάσουμε με πολλά παραδείγματα, αρκεί μόνο να θυμηθούμε, πως συμπεριφέρθηκαν οι φίλιες δυνάμεις, μετα το τέλος του Πολέμου, που η Ελλάδα μας ήλπιζε ακούγοντας λόγια μεγάλα, κατά τη διάρκεια του, που αγωνιζόταν σαν λιοντάρι εναντίον του εχθρού, ότι θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, την ώρα που γύρω από το οβάλ τραπέζι των αποφάσεων, θα μιλούσαν οι πράξεις για τη Ελλάδα, για τις τόσες θυσίες της. Ότι θα κρατούσαν το λόγο τους, οι αξιόπιστοι Σύμμαχοί μας, για αυτά που δικαιούταν αυτός ο μικρός τόπος-ο μεγάλος!!!!!

-“Η Γαλλία, δια του Ντε Γκολ “Ό αγών, της Ελλάδας, και τα κατορθώματά της, δημιουργούν δια αυτήν, δικαιώματα αναμφισβήτητα”.
Η Αγγλία δια του Τσώρτσιλ “Ας μείνει ήσυχη η Ελλάδα, θα πάρει όλα όσα της ανήκουν. Θά αποκτήσει, όλα τα εδάφη, που της ανήκουν στο ακέραιο, και θα ζήσει περήφανη, και ηρωική, με τους νικητές”.
Η Αμερική υποσχόταν “Ποτέ δεν θα λησμονήσουμε, τις αδικίες που διαπράχθηκαν εις βάρος της Ελλάδας, όταν έλθει η μέρα της Κρίσεως”.
Η Μόσχα διακύρρησε “Έλληνες σας ευγνωμονούμε, και θα σας πληρώσουμε, για τις θυσίες σας”.

Τά σχόλια περιττά. Αύτά τα φωνάζει η Ιστορία είναι καταχωρημένα, στις σελίδες της. Τό μόνο που πρέπει να πούμε, είναι, ότι τίποτα δεν έμεινε από αυτά τα λόγια, καμιά συμφωνία δεν σεβάστηκαν, καί από τον Α’ και από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ή Πατρίδα μας, τα ξέρει αυτά, και για άλλη μια
φορά μας κοιτάζει στη μάτια, και μας παρακαλεί, να κρατήσουμε άγρυπνες, τις κρυμμένες ιερές μας δυνάμεις. Καλεί τους Πνευματικούς της ανθρώπους, τους Έλληνες διανοούμενους, να βγούν από την εγωιστική τους ραστώνη, να κάνουν τα λόγια τους βόλια, να βάλουν φτερά εθνικής περηφάνειας στη σκέψη του Λαού, να δεί καθαρά τη πραγματικότητα, και να δρά συμμετοχικά, δημιουργικά! Αύτή πρέπει να είναι η Ελλάδα, Αύτοί πρέπει να είναι οι Έλληνες!

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου 2015

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ! ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ [1888-1942]

Εμφανίσεις: 2147

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΠΡΊΝ αναφερθούμε στον Κορίνθιο Ποιητή μας φίλε αναγνώστη, θα πούμε λίγα σχεδον επιγραμματικά, για τη πορεία της νεότερης Ελληνικής Ποίησης.

-ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ που “έφυγαν” στά πιό μακρινά χρόνια, ήταν κυρίως λυρικοί Ποιητές, που είχαν πηγή έμπνευσης τον εσωτερικό τους κόσμο, “εγωιστικά” αν θέλετε, τα δημιουργήματά τους, που μας μιλάνε για τον έρωτα, για την ωραιότητα της φύσης, για τη στάση ζωής, για τη καθημερινότητα, τα οράματα, τα μεγάλα προβλήματα, λυρικά, το ξαναλέμε, που είναι από ψυχής, εσωτερικά, δεν κουράζουν, και συγκινούν και τον πλέον απλό αναγνώστη, τον μη μυημένο. Τά θυμόμαστε, και τα αγαπήσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι, έτσι που τα σχολικά μας βιβλία ήταν γεμάτα από αυτή την ωραία Ποίηση.

-Ή ΕΛΛΗΝΙΚΗ Ποίηση, από την απελευθέρωση, και μέχρι τη πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, δεχόταν όπως ήταν φυσικό, άμεσες επιρροές, από την Ευρωπαϊκή Ποίηση, όπου και εκεί η Λυρική ήταν στις δόξες της! Και κυρίως τη Γαλλική. Η στροφή της λειτουργίας της Ποίησης, στην Ελλάδα, έφθασε στη κορύφωσή της, και έγινε από τους Ποιητές του 30.Υποταγμένη για 400 χρόνια, η Ελλάδα μας, δεν είχε παρά μόνο τη Δημοτική Ποίηση, τη Παράδοση, και ήταν αυτή, που έσωσε την Εθνική της Υπόσταση, και που στη συνέχεια, συγκίνησε Ποιητές Διανοητές. Καλλιτέχνες της Ευρώπης, και την οδήγησαν στα μονοπάτια του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού!

-ΟΠΩΣ ήταν φυσικό, οι Έλληνες Ρομαντικοί-Λυρικοί Ποιητές, μέχρι την εποχή της Στροφής, της διαδικασίας της Ποίησης, που στο Ελληνικό Πνευματικό Τοπίο, η άρχή έγινε από τον Κορίνθιο Κώστα Καρυωτάκη, στη πραγματικότητα, και ακολούθησαν οι Μεγάλοι μας Ποιητές του 30,Νομπελίστες και μή, αν και η Ποίησή τους ήταν γεμάτη υπερβολές, και κάποιες φορές έφερε τις πολυλογίες και την αμεοέπρεια, αγαπήθηκαν πολύ! Στή δεκαετία του 20 λοιπόν, από αξιόλογους Ποιητές δημιουργείται ή Σχολή των Ελλήνων Ποιητών, του μεσοπολέμου, που θα ελευθερωθεί από τη φόρμα του ποιήματος, διώχνοντας εντελώς τα λυρικά στοιχεία. Με τους Ποιητές του 30 θα βγεί από το τέλμα, των οποίων η Ποιητική λειτουργία, θα στηριχθεί, σε δύο νέα ρεύματα. Τον Νεοσυμβολισμό, και τον Υπερρεαλισμό.

ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ
ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ ΛΥΡΙΚΟΣ-ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

ΕΙΡΗΝΗ
“Σταμάτησε το πέταγμα και γύνα εδώ ειρήνη
σε αέναο γοργοκύλισμα, στον γρήγορο τροχό,
να νοιώσεις και στο πάλλευκα, φτερά σου τη γαλήνη,,
και το άρμα σου, να λυτρωθεί ,απ τον πυκνό μπουχό”
[Ρώμος Φιλύρας] “Απόσπασμα

ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ Φιλολογικό ψευδώνυμο, του Ποιητή Ιωάννη Οικονομόπουλου, από το Κιάτο Κορινθίας, γιος του Φιλόλογου Σχολάρχη, Βασιλείου. Σπούδασε Νομική, αλλά ο άτυχος αυτός Ποιητής, πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, όπως και ο Βιζυηνός, έγκλειστος, από το 1927, ως τον θάνατό του, με μόνο φάρμακο ουσιαστικά, τη Ποίησή του ,στην οποία υμνεί, τη φύση, και τη ζωή, με φόρμα περιγραφική, σε γλώσσα δημοτική. Πρωτοδημοσιεύονται ποιήματά του από τη παιδική ακόμα ηλικία των 15 χρόνων. Ή Ποίησή του πολύ σημαντική, σε ποιότητα και ποσότητα, κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος των στα Άπάντων του, το 1939, όπου διακρίνεται, με τη πρώτη ματιά του απλού αναγνώστη, η λυρική μορφή του έργου του, που συνέβαλε στη συνέχεια, στη μελέτη του Νεοελληνικού Λυρισμού. Το 2013, εκδόθηκαν και οι δύο τόμοι των απάντων, όπου εμπριέχονται 600 ποιήματα, συμπεριλαμβανομένων, και των λεγόμενων “παραληρηματικών” που μας φέρνουν θλίψη για τη σκληρή τύχη του Κορίνθιου Ποιητή, που παρά τη π΄νοια, που τον έδερνε, αναδείχθηκε ένας από τους πολύ σημαντικούς, παραδοσιακούς αλλά και νεωτεριστές ποιητές των αρχών του 20ου αιώνα και του μεσοπολέμου. Ύμνησε, τη φύση, την ομορφιά, την ιδανική γυναίκα, υπερασπίστηκε, τις ιδέες και τις αξίες, επηρεασμένος, από τους σπουδαίους ομοτέχνους του Παλαμά, Δροσίνη, Μαλακάση, και άλλους της εποχής ΤΟΥ, που συναναστρεφόταν, καθημερινά έτσι που μετά ττη Κορινθιακή γενέθλια γή, έζησε, στον Πειραιά, με τα υπέροχα τοπία του. Έγραψε θαυμαστούς στίχους με θέμα και περιεχόμενο από τη Κορινθιακή γή όπως προείπαμε, στίχους, με θέματα που παραπέμπουν σε ένα φυσιολάτρη Ποιητή [Φθινόπωρο, Χειμώνας, Πρωτοβρόχι, Εσπερινός, Ξωκλήσι, Κοιμητήρι Στα αλώνια, κ.α.]

Η ΡΟΖΑΚΙΑ
“Τη ροζακιά την κίτρινη, κρουστή κεχριμπαρένια,
με το χυμό της τον γλυκό, και τραγανή σαν χάντρα,
σαν τη χορεύτρια τώρα δα! που πρόβαλε χερένια
-[κούκλα, και σειέται, και λυγά, πλάι στον ασύκην άντρα]

[Ράμος Φιλύρας] “Απόσπασμα”

[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός Συγγραφέας, Ποιήτρια

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ!!!!! ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Στις 2 Νοέμβριου 1911 ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ-ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ!

Εμφανίσεις: 1979

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΠΡΩΤΟΣ ΗΧΟΣ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΣ
Άγαπημένος γιός τής Μούσας καί τού Αίγαίου,
βύζαξε μέ βουλιμιά, την ομορφιά, απ’ τα στήθια
της γνώσης, χάραξε με περίσκεψη τα δικά του
τα σύνορα, γυμνωθηκε κάτω από τη φωτερή
ματιά τού Ήλιου, του Ηλιάτορα, αφιερώθηκε
στην Ίέρεια Ποίηση, κι’ η φήμη τον ταξίδεψε
σταπέρατα του κόσμου! Δέν έχει άρχή καί τέλος
ό έρχομός του. Δίχως χλωμά Φθινόπωρα, και
θλιβερούς Χειμώνες, μον’ Άνοιξες ολάνθιστες,
με δώρα φορτωμένες. Προσκυνητής μιας λατρευτής,
μονάκριβης άγάπης, πούταν όλα μαζί, μάνα,
αδελφή ερωμένη, είκόνα τή ζωγράφισε Άγια,
Ίερή, νά υποκλιθεί μπροστά της, όλη η Οικουμένη
Μέ άσπρα άνθια της ελιάς της Αθηνάς το δέντρο,
τ’ απαλό, νυφούλα την έντυσε, Για διάδημα
τη γαλανόλευκη της φόρεσε, έβαλε στο χέρι
με τον Σταυρό στη κορυφή, ως ήτανεπαλιά,
και μιά αγκαλιά δαφνόκλαρα, για να πλεχτεί
στεφάνι, στεφάνι δόξας και τιμής, αμάραντο,
δροσάτο, πού πλέχθηκε πολλές φορές, και έδεσε,
Ηλέκτρες και Οιδίποδες, Ορέστηδες και Βάκχες,
τη φλόγαστην Ολύμπια γή, των ένδοξων προγόνων,
του Μεγαλέξανδρου, τον νού, τη γη των Μακεδόνων,
τον ουρανό, τη θάλασσα, το χώμα το λιθάρι,
την απαλή βουνοπλαγιά, που μύρισε θυμάρι!
Είναι δική του η ζωγραφιά, απ’ του Θεού το χέρι!
[Π.Μπ]

ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ στο εικονιζόμενο βιβλίο μου εκδ,2016., αφιερωμένο στον Σπουδαίο Έλληνα- Οικουμενικό Ποιητή μας! Ένα οδοιπορικό, σε πεζό και ποιητικό λόγο, συντροφευμένο με εκτενές φωτογραφικό υλικό-χνάρια αθάνατα, από, τη γέννηση του μέχρι το “φευγιό του” που στολίζει 60 σελίδες-αφιέρωμα. Είναι η περπατησιά του Ποιητή μας, που ακολουθώντας τα αποτυπώματά της, θα αγαπήσουμε τον Άνθρωπο Ελύτη, έτσι που για τον Ποιητή, τον στοχαστή, τον δημιουργό τον πολυβραβευμένο, μας πληροφορούν οι αμέτρητες αναφορές, σπουδαίων Ιστορικών, και Κριτικών Λογοτεχνίας. Ο δικός μου Ποιητικός λόγος -αφιέρωμα, που σας παρουσιάζω με ταπεινότητα, είναι από καρδιάς-αφιέρωμα που έχει το ρόλο του Προλόγου του βιβλίου μου με γενικό ανθρωποκεντρικό θέμα κι περιεχόμενο, σε ποιητική μορφή ως ο τίτλος του μάρτυρα!

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ ΛΥΠΗΤΕΡΟΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΗΧΟΣ
Μια μικρή στιγμή του Μαρτιού, πούνε του Ήλιού
ο αγαπημένος, μας άφησε ο Ποιητής, της γαλανής
τής κόρης ο εραστής, που την ελάτρεψε όσο κανείς!
Λυπημένος ο Φοίβος Απόλλωνας περπατάει στον
ουρανό, πούναι, βαρύς θολός, γκρίζος, και δακρυσμένος..
Τό ταραγμένο Πέλαγος, χτυπά πάνω στους βράχους
του ιερούς, δώρα πολύτιμα-προικιά, στη κόρη τη
πανέμορφη που στέκουν περήφανοι, ακοίμητοι
φρουροί, με εντολή του αστραπαίου Δία
Μέσα σε μια στιγμή, του Μάρτη, κρύος αγέρας φύσηξε, μπροστάρης, κι’ όδήγησε τον Ποιητή
στου φεγγαριού τον ίσκιο….. Αυτός ο μήνας,
κύλησε, με λύπη Εθνική, και τα παιδιά δεν
φόρεσαν, βραχιόλι φυλαχτό…. Μας άφησε,
του Λόγου ο γλωσσοπλάστης, κι όρφάνεψε,
των Ποιητών η γή. Εφυγε, στά κρυφά, χωρίς
κεριά χωρίς πολυελαίους, για μιά ζωή απ’ την αρχή, απροσκύνητη, ωσά αυτή που έζησε!

[Παυλίνα Μπεχράκη] 18-3-1996

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ! ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ!!!!: “ΕΦΥΓΕ” ΤΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2019 Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ

Εμφανίσεις: 1965

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

-ΤΟΝ πήρε ο “ύπνος”, καθώς ονειρευόταν, αυτός ο ωραίος θνητός όπως οι λίγοι, οι ελάχιστοι ευλογημένοι.. Η πιό ακριβή, αμοιβή του Δημιουργού, του Σύμπαντος Κόσμου, σε Σπουδαίους ανθρώπους, που επετέλεσαν τον προορισμό τους εκτιμώντας τά δώρα του με ταπεινότητα, χαρίζοντάτας τα κι’ αυτοί με τη σειρά τους, στους άλλους, στο όλον! Δέν έχει αρχή και τέλος ο ερχομός του “Δράστης της Πρωτοπορίας” και όχι, διόλου ένας Συνθέτης στίχων, που έσμιξε στό Παρίσι, ύστερα από πολύχρονη Μαθητεία, στην Ελλάδα, από τη πρώιμη νιότη του, αρχικά στό ωδείο της Κορίνθου, με την παρέα των ονειροπαρμένων της εποχής, Ποιητών, Εικαστικών, Συνθετών, Συγγραφέων, Λογοτεχνών, Θεατρανθρώπων.

-ΓΥΡΙΣΕ στη Πατρίδα, και έγινε “Ευεργέτης της ακοής μας” φέρνοντας το καθαρό Οξυγόνο του ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ! Κάλυψε, με ταπεινότητα, σαν γνήσιος Πνευματικός Άνθρωπος, επιλέγοντας τους καλύτερους στιχουργούς, και τραγουδοποιούς, το μεγαλύτερο μέρος, της περιπέτειας της Πρωτοπορίας, ομολογώντας πίστη απόλυτη στη Ποιότητα, με την ελπίδα πως ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, ακόμα και να σωθεί στη τελική, μόνο μέσα από την ομορφιά της Τέχνης. Το πάντα αδικημένο, και κακομεταχειρισμένο Ελληνικό κοινό σε όλα τα επίπεδα, από τη κάθε μορφή εξουσίας που το θέλει για να το χειρίζεται αμαθή, το πολύ πολύ ημιμαθή. Ο Σπουδαίος αυτός Έλληνας, αγαπούσε την Ελλάδα, και τον, Λαό, δέν τον είδε σαν Σπουργίτη, αλλά σαν Αετόί Θά τον θυμόμαστε πάντα τραγουδώντας!

[Παυλίνα Μπεχράκη]

ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Εμφανίσεις: 2058

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΘΕΣΗ

ΚΑΙ Σήμερα ή Πατρίδα κακά τα ψέματα, βρίσκεται καί πάλι σέ δεινή θέση. Μπορεί ή κατάσταση ή τωρινή νά μην συγκρίνεται, μέ τήν τότε, κυρίως γιατί λείπει τό φάσμα τού θανάτου, όμως έχει πολλές όμοιότητες. Ό λαός μας είναι άδύναμος, άνασφαλής, φτωχευμένος, καί ώς ύπαρξιακό θέμα, αύτή ή κατάσταση, έκφράζεται, σέ μιά άτέλειωτη θλίψη. Εκείνα τά χρόνια, όπου όπως είπαμε καραδοκούσε ό θάνατος, ξεπήδησε ή μεγάλη άνάταση, ή άνάσταση όνείρων μέ τήν άντίσταση γιά τής Πατρίδας τήν Έλευθερία.

Ή ΓΕΝΙΆ ΤΟΥ 1940 ήταν μιά ήρωκή γενιά, πού έξαγόρασε μέ θυσία, πόνο καί δάκρυα τό άγαθό τής Έλευθερίας. Άντιστάθηκε. Ήταν ή γενιά τών Έλλήνων, πού πίστεψε πως θά νικήσει ό Άνθρωπος. Στο τέλος ου 1949,η φτώχεια, η ανέχεια, αλλά και άλλα ατια, κοινωνικά και πολιτικά, έστειλαν τους Έλληνες, στη πιό παραγωγική τους ηλικία, σε άλλους τόπους, ειδικά στη Γερμανία. Οι δυό δεκαετίες, 1940-1960 ήταν η τραγικότερη περίοδος της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, και οι επιπτώσεις της, σφράγιζαν τη ζωή των Ελλήνων που έμειναν στη Πατρίδα, και αγωνίστηκαν να επιζήσουν. Οι Έλληνες, που μετανάστευσαν, στη Γερμανία, ήταν κατά 85.000 αγρότες, με ό,τι αυτό σημαίνει Νέοι άνθρωποι, 18-35 χρόνων, με άριστη υγεία. Ή Γερμανική οικονομική επιτροπή, εξέταζε με αυστηρότητα, τους υποψήφιους μετανάστες, και ήταν τοση η προσφορά, που επιλέγονταν μόνο εκείνοι, που συγκέντρωναν, τις μεγαλύτερες προϋποθέσεις, για να αντέξουν, στις εξοντωτικές δουλειές ,που τους προόριζαν, Τα Ελληνικά νιάτα, σχημάτιζαν ατέλειωτες ουρές, έξω από τα γραφεία των επιτροπων, που τα περνάγαν από εμικροσκόπιο. Δόντια, μάτια, καρδιά, πνεύμονες, μπράτσα φερά, και πάει λέγοντας…

-Η ΤΟΤΕ φτωχευμένη Ελλάδα, δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά της, και βιαζόταν, κακά τα ψέματα, να εκποιήσει ένα μέρος του πληθυσμού, δίχως περίσκεψη βέβαια, έναντι πινακίου συναλλάγματος, και τα Ελληνόπουλα, παραδίδονταν, χωρίς όρους, απροστάτευτα, από τη μάνα Πατρίδα, που οι φίλιες Δυνάμεις, της χρωστούσαν, όπως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας, που όμως άργησαν να την θυμηθούν, και να βοηθήσουν στην ανασυγκρότησή της.

ΣΗΜΕΡΑ τά παιδιά μας μέ χίλιες θυσίες τών γονιών μορφώνονται, γίνονται Επιστήμονες, ξενιτεύονται και πάλι, γιά νά βρουν μιά θέση κατω άπό τόν ήλιο, όπως έκαναν και τότες, στη μαύρη εποχή, του πολέμου, της κατοχής του αδελφοκτόνου σπαραγμού, Ή μόνη διαφορά, είναι ότι τότες έφευγαν τα ελληνόπουλα, τα φτωχά, για τον επιούσιο. Σήμερα, Φεύγουν οι Επιστήμονες, γιατί στήν Πατρίδα δέν βλέπουν φώς. Έχει άπλωθεί ,τα τελευταία χρόνια, βαθύ σκοτάδι. Φεύγουν τά νιάτα μας, ακόμα και η καλή Ελπίδα, τής Πατρίδας, αιμορραγεί. Καί είναι φοβερό άν συνεχισθεί. Πρέπει νά κάνει τ’ άδύνατα δυνατά, νά κρατήσει τα παιδιά, τα διαμαντικά της, που δεν είναι μόνο οι Επιστήμονες, αλλά και τα Αγροτόπαιδα, που απελπισμένα, ψάχνουν, για κάποια δουλειά του ποδαριού, αντί πινακίου φακής, μέσα σε ένα άναρχο εργασιακό περιβάλλον. Να βρούν ευκαιρία να φύγουν σαν κυνηγημένα από τη γή που αγαπούν, τη γη των πατεράδων τους, που δεν έχουν επιχειρήματα να τα κρατήσουν, έτσι που η ανάλγητη Εξουσία, αδιαφορεί για τη τύχη τους, αποδεδειγμένα.

ΕΔΩ καί τώρα, πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Όλοι ξέρουμε πως είναι δύσκολοι οι καιροί, πως με την ανάσα του Τούρκου, που μυρίζει μπαρούτι, την οικονομική κρίση, την πανδημία, και πάει λέγοντας, οι Πληρεξούσιοι μας, τρέχουν και δεν φθάνουν. Όμως, αν η μάνα Πατρίδα, η σημερινή η Ελλάδα, δεν σκυψει, με στοργή, στους Αγρότες μας, τους δουλευτές της γής που τη τρέφει, θα χάσει και πάλι το τρέν, θα κλαίει κα θα οδύτρεται, όμως θα είναι πλέον αργά. Αλλά καί τά παιδιά μας νά μείνουν έδώ, νά άγωνισθούν. Πρέπει γιά νά είναι περήφανοι ώς Έλληνες, νά, μείνουν, στή γή πού τά γέννησε, τά άνάθρεψε πού τα σπούδασε! “Για να υψωθεί, ό ήλιος, θέλει δουλειά πολύ” μας λέει ο Ποιητής μας.

[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια