Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΝΕΟΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ
Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Η “ΝΕΟΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ” φίλε Αναγνώστη,
προσδιορίζει τη θέληση, κάποιου να ανήκει ολοκληρωτικά στην εποχή του. Είναι δηλαδή ό,τι πιο πρόσφατο. Έτσι ο Δημιουργός για να μιλήσουμε για νεοτερικότητα, της πολύμορφης Τέχνης, είναι παρών, είναι διαχρονικός, σκέπτεται και εκφράζεται, με τέτοιον τρόπο, που να μας φαίνεται εντελώς πρόσφατος, των ημερών μας, της εποχής μας, ή ακόμα και πρόδρομος της εποχής μας
-Κατά τη ταπεινή μου γνώμη, και για να μιλήσουμε με παραδείγματα, δεν υπάρχουν, κλασικοί, ρομαντικοί, συμβολιστές, ρεαλιστές, υπερρεαλιστές. Δημιουργοί. Υπάρχουν απλά, γνήσιοι Ποιητές, Εικαστικοί, Μουσικοί, που με τά έργα τους, συνθέτουν την διαδικασία της ζωής, και την συνοψίζουν. Μιά ζωή που οι υπόλοιποι, άνθρωποι, με αργό ρυθμό και πολλές φορές τυραννικό, ζούμε κατά τη διάρκεια, της εδώ παρουσίας μας, της μικρής μας αιωνιότητας, ώσπου κάποια στιγμή, πικρή στιγμή, να φύγουμε απροετοίμαστοι, δυστυχείς, και απαρηγόρητοι…. Βέβαια επιρροές πάντοτε υπάρχουν, που γονιμοποιούν την έμπνευση, και τη δημιουργία.
-Όρίζοντας κατά δύναμη, τον ορισμό της Νεοτερικότητας, σε αυτή τη μικρή γραφή, θά πούμε, πως Νεοτερικοτητα στη Τέχνη, είναι η στράτευση, στον δρόμο της, εξέλιξης και της προόδου, του ανθρώπου, για να κοιτάξει τη ζωή στα μάτια. Να αναγνωρίσει το “είναι” του, μέσα στην εποχή του, και τα συναισθήματα, που εκφράζονται μέσα από τη δημιουργία, που μας δείχνει τον δρόμο, για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον!
-Σήμερα διαθέτουμε περισσότερη σοφία, απ΄ όση μπορούμε να εφαρμόσουμε στη πράξη. Έχουμε περισσότερη γνώση σ’ αυτό το σύστημα λειτουργίας του κόσμου μας. Όμως, έτσι που οι προτεραιότητες της σκληρής καθημερινότητας, είναι άλλες, δυστυχώς η πολύμορφη Τέχνη, η Ποίηση, η Λογοτεχνική Εικαστική, δημιουργία, και πάει λέγοντας, λείπει από τη ζωή της τωρινής ανθρωπότητας με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.
-Είναι περισσότεροι για παράδειγμα, οι Συγγραφείς, και οι Ποιητές, από τους αναγνώστες, σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στη Πατρίδα μας. Τόνοι βιβλίων, πολτοποιούνται αδιάβαστα. Γι’ αυτόν τον λόγο υποστηρίζουν οί νεόσοφοι, ΔΥΣΤΥΧΕΊ Η ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ, στίς μέρες μας. Έτσι που της λείπει η ασίγαστη ορμή, που πραγματώνει τα όνειρά της, που της δείχνει τον δρόμο. Ή απουσία της ΓΝΉΣΙΑΣ ΤΈΧΝΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΌΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΉ από τη καθημερινότητά μας, περιόρισε τα όρια του εσωτερικού μας κόσμου, και ο άνθρωπος ενώ υποδουλώνει, ακόμα και τα στοιχεία της, παντοδύναμης Φύσης, με τη Γνώση, την Επιστήμη, την Τεχνολογία, στη πραγματικότητα παραμένει “δούλος” και δυστυχεί “Η Ανθρωπότητα είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει, γιατί ΠΡΌΘΥΜΟΣ, να διαβάσει Ποίηση, να ακούσει Μότσαρντ ουδείς” μάς λέει ο Νομπελίστας Ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης, στο τελευταίο πεζό του Λόγο “Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ”.
-Σέ τι άλλο αλήθεια οφείλεται φίλε Αναγνώστη, το ότι, όλα τα επιτεύγματά του σύγχρονου, που θα έπρεπε, να τον ελαφρύνουν, πρόσθεσαν αντίθετα τόσα βάρη, ασήκωτα στούς ώμους του, που κατά πως δείχνουν τα πράγματα, αδυνατεί να τα σηκώσει?
[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια
