ΛΑΛΟΝ ΡΕΟΝ ΥΔΩΡ Μιά διαδρομή εκπλήξεων, κάθε στροφή και πλούτος μια συνεχής ανάσα, μια απόλαυση, φως ομορφιά, αξίες αναβρύζουν, από της γλώσσας τις πηγές που φθάνουν ως τη θάλασσα του νου και της ψυχής. Τούτη η λαλιά, μοιάζει με Θεϊκή φωνή- κραυγή, π’ ακούστηκε μέχρι της γης την άκρη μιλήθηκε, αγαπήθηκε, θεμελίωσε, και έκτισε, με γνώση και σοφία, ανθρώπινα οράματα, αξίες, πεθυμιές, περνώντας από πολύχρονη έρημο, δεν στέρεψε, η αγάπη των Θεών, και του Ελληνισμού η αιωνιότητα, τηνε πλουταίνουν, ακόμα και σε τούτο το παρόν το, ακαρριαίο..
ΜΙΑ ΠΕΘΥΜΙΑ ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ “Μοιάζει η Ελληνική λαλιά ωσάν την Αντιγόνη, τη κόρη του Αγαμέμνονα που έγινε θυσία, στ’ όνομα της Πατρίδας, για να φυσήσει ούριος άνεμος. Μιά πεθυμιά μια εμμονή, γίνηκε η λαλιά η Ελληνική,, για μια ζωή απροσκύνητη, λεύτερη και περήφανη, στους μαύρους χρόνος της σκλαβιάς από τον Τούρκο”.
ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΜΜΟ Μοιάζει η Ελληνική λαλιά σάν την άμμο, που ο άνεμος του αιώνιου χρόνου, πλάθει τρυφερά, τα σχήματα ,και τη μορφή της ασταμάτητα. Μοιάζει η Ελληνική λαλιά με ποταμό πλατύστερνο, πού βοερό, στέλνει τα γάργαρα νερά του και δροσίζει, τ’ ανθρώπινο τοπίο, με μια αέναη αλλαγή, δίχως να φοβηθεί, μη και στερέψουν οι πηγές της.} [Παυλίνα Μπεχράκη]
Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου εκδ.2021
ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΤΟΥΡΚΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ “ΣΑΝ πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, μας λέει ο αγαπημένος μας Ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης παρμένες, από το “ταπεινό” λεξιλόγιο, της καθημερινότητας, έτσι που δυστυχώς, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, πολλές από αυτές είναι δάνεια από τη γλώσσα των επί τέσσερις αιώνες, Κατακτητών-Καταπιεστών, και διαχρονικών εχθρών, και αναφερόμαστε στους κακούς γείτονες εξ ανατολών, όπως θα καταλάβατε που είναι για μας, ένας συνεχής βραχνάς, ένας κακός εφιάλτης πάνω στο κεφάλι όχι μόνο το δικό μας, αλλά, όλης της ανθρωπότητας, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που ταλανίζεται από τόσα και τόσα, κακά συναπαντήματα κακά.
-ΗΤΑΝ η Ελληνική λαλιά το ρέον Λάλον Ύδωρ, που κόμιζε φορτίο θαυμαστό καθάριο, και δρόσιζε, τ’ ανθρώπινο τοπίο. Στά νέα χρόνια, η βρυσομάνα που ανάβρυζε, κοντεύει να στερέψει, ΈΤΣΙ ΠΟΥ ΑΝΤΊ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΤΆ ΝΟΥ ΤΗ ΓΛΏΣΣΑ ΜΑΣ, ΌΧΙ ΜΌΝΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΎΜΕ ΑΛΛΆ ΤΗ ΚΑΚΟΠΟΙΟΙΣΑΝ, ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΆΣΕΙΣ ΑΝΕΠΊΤΡΕΠΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΈΦΕΡΑΝ ΑΝΑΤΡΙΧΊΛΑ. ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΉΣΕΙ ΓΙ’ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΌ ΟΙ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΊΟΙ. Μείναν όμως ασάλευτες, λέξεις τούρκικες που τη λερώνουν και την ασχημίζουν, έτσι που τις μιλάμε μικροί μεγάλοι καθημερινά. Πρέπει εδώ και τώρα, σιγά, σιγά να βάλουνε οι υπεύθυνοι, θεσμικοί, σκοπό ιερό να ξετουρκέψουν τη γλώσσα μας.
-ΧΙΛΙΑΔΕΣ λέξεις, μπήκαν στη δημοτική μας γλώσσα, που καθιερώθηκε τελικά σαν Εθνική, τη φοβερή περίοδο της Τουρκοκρατίας, που κράτησε τέσσερις αιώνες. Αυτά τα κατάλοιπα, που είναι ενεργά, τη βαραίνουν επί δύο αιώνες μέχρι σήμερα, αλλά συγχρόνως βαραίνουν και την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.. Ή δημοτική μας γλώσσα, έχει ζωντανά στοιχεία. Όμως δυστυχώς δεν δόθηκαν, από τους επικεφαλής λογίους μας, κατά οποιονδήποτε τρόπο, στους σκλαβωμένους, Έλληνες, Απεναντίας, περιφρονήθηκε δόθηκε πλουσιοπάροχη αδιαφορία, στη γλώσσα του Λαού, στη μητρική γλώσσα του Έθνους μας Αυτή είναι η αλήθεια, και η Ιστορική αιτία, που μας έκανε να έχουμε χιλιάδες λέξεις δάνεια, τούρκικα, που οι ρίζες τους είναι βαθιές, με αποτέλεσμα, η δημοτική μας γλώσσα, που έχει τόσες περγαμηνές, στο ενεργητικό της, και τόσοι και τόσοι άνθρωποι του οικουμενικού τοπίου του Πνεύματος, την εκθειάζουν, σαν γλώσσα, που μπορεί να πάρει όπως άλλωστε της πρέπει, επίζηλη θέση, ανάμεσα στις πιό λαμπρές, να είναι φορτωμένη με στοιχεία έστω συμμορφωμένα, μιάς γλώσσας που δεν έχει εξάπλωση, πέρα από τα όρια όπου μιλιέται, και όχι μόνο… Αυτό είναι πολύ μειωτικό για την Εθνική μας περηφάνεια, και πρέπει να γίνει έστω και τώρα, προσπάθεια να καθαριστεί η γλώσσα που μιλάμε καθημερινά και έχει τόσες λέξεις τούρκικες, που δεν μετριώνται, όπως προείπαμε, και τις μιλάμε όλοι μας, μορφωμένοι, και αμόρφωτοι, μεγάλοι και νέοι, γιατί είναι του Λαού η γλώσσα. Ενός Λαού, που δεν φταίει, γιατί κανείς δεν τον βοήθησε, να βρει τον δρόμο, για να θαυμάσει, τη γοητεία της, έτσι που είναι η συνέχεια, της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.. Μία γοητεία που της δόθηκε απλόχερα, με αγάπη, από, τους Λαμπρούς ανθρώπους του Πνεύματος, που όχι μόνο δεν είναι κλειστή, αλλά διδάσκεται, σχεδόν, σε όλα τα Πανεπιστήμια, του Κόσμου, που διδάσκουν και την Αρχαία μας γλώσσα.
Αφετηρία, του πηγαιμού της Αρχαίας Πατρίδας, τα έπη τα Ομηρικά, μέσω της Πανελλήνιας συλλογικής μνήμης. Μύθοι, μνήμες, μνημεία, ήρωες, φιλοδοξίες, ραδιουργίες, Βασιλείς, αριστοκρατικές παρουσίες, πλούσιοι οίκοι, συνασπισμός δεκάδων Πριγκίπων, που πολεμούν με ορμή μοναδική, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιά Ελένη, όπως μας λέει ο Νομπελίστας Ποιητής μας. [Παυλίνα Μπεχράκη]
ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ Φυλετική συνέχεια η Ελληνικότητα, παρά, το χάος, των τεσσάρων, αιώνων, που χώρισαν την Ανθρωπότητα από τη σύγχρονη Ελλάδα. Καί παρ’όλες τις περιπέτειες, τις παρεκκλίσεις, και τη πλήρη απουσία το Έθνος το Ελληνικό, δεν αφανίστηκε από προσώπου γής, παρά ακόμα και την αμφισβήτηση, από ελάχιστους Ελληνομάχους, της ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΥΠΌΣΤΑΣΉΣ ΜΑΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΉΣ ΜΑΣ,ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΤΑΎΤΙΣΉ ΜΑΣ, με τους Αρχαίους Προγόνους μας.
-ΌΜΩΣ η ιστορική Ελληνική συνέχεια, είναι το ίδιο το παρόν, τα ήθη και τα έθιμα του Λαού μας, που με τη σύγκριση από Ερευνητές, των χαρακτηριστικών της Φυλής μας, είναι ίδια, με αυτά των αρχαίων προγόνων μας. Oπως για παράδειγμα, η αγάπη, για τα όσια και τα ιερά, με όλες τις ιστορικές νεοελληνικές στιγμές, να είναι γεμάτες αδιάψευστες μαρτυρίες. Ή παρουσία δε των αρχαίων μνημείων σ’ αυτή τη κόχη της γης, αποδεικνύει περίτρανα, το ρέον ύδωρ την ιστορική συνέχεια, του Ελληνικού Πολιτισμού, σε αυτό το σημείο της Ευρώπης και ότι δεν υπάρχει Ευρώπη, ούτε δυτικός Πολιτισμός χωρία τη γενέθλια γη του. χωρίς την Ελλάδα!
-“Ά ΣΕ Κορύτοβα, Βενετία, Λωζάνες, Αβινιόν, μικρές Πολιτείες, που με τον καιρό μεγαλώσανε, και γίνανε μαγιά της Ευρώπης, εκείνης, που γαλουχήθηκε, μεγάλωσε, και ανδρώθηκε, στη θηλή, της Ελληνικής Γραμματίας, πλην τη στιγμή, που πρέπει να το θυμάται, θέλει να το ξεχνά. Αλήθεια ,είναι καταδίκη ν’ αγαπάς, κάποιον που μισείς, γιατί δέν υπάρχει κανένας άλλος να αγαπήσεις. Καημένε Αλέξανδρε, που πρίν προλάβεις ν’ άποκληθείς Μέγας, πήγες να λουσθείς, στα κατάψυχρα ύδατα, ενός ασήμαντου ποταμού, για να αφήσεις ορφανή, από τη πιό σημαντική γλώσσα, την Οικουμένη”. [Οδυσσέας Ελύτης]
-Ό ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ φίλε αναγνώστη, όπως μας λέει και πάλι, ο Μεγάλος Νομπελίστας Ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης, “περνάει, όπως το ιώδιο, πάνω στις πονεμένες περιοχές, για να τις ιάνει, έως όταν κάποιος καινούργιος τραυματοποιός, παρουσιαστεί, και επαναλειφθεί, ή ίδια ιστορία, και έχει ο Θεός, Επειδή, άπαξ και κάποιος πέτυχε, στον Πολιτισμό εννοώ, δεν μπορεί παρά να επανέλθει!……………..” [ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]
Η ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΦΗΜΗ ΠΟΥ ΠΛΑΝΑΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΣΥΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ [Α.Σ.Κ.Τ.] Αθηνών.
Καλημέρα ακριβοί μου φίλοι. Κάνοντας την πρωινή μου βόλτα, στο τοπίο της ψηφιακής πληροφόρησης, όπως συνηθίζω, σταμάτησα σε μια πολύ γνωστή Ιστοσελίδα, “ΖΟΥΓΚΛΑ” και διάβασα, μια εκτενή με τεκμηριωμένο λόγο και εικόνες, κακή είδηση ενυπόγραφη, που πρέπει να τη διαβάσει, να προβληματιστεί, και να δράσει, για να βρεθεί η αλήθεια, εδώ και τώρα, ή καθ΄ ύλην άρμόδια, Υπουργός Πολιτισμού, γ’ άυτό το σπουδαίο θέμα που αφορά τον ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΌ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΜΑΣ! Πού πατάμε δηλαδή, και που βρισκόμαστε, αυτή την Ιστορική παρακμιακή στιγμή της Ανθρωπότητας Εμείς ως Έλληνες, που ευτυχήσαμε να γεννηθούμε, στον τόπο που γεννήθηκε ο Πολιτισμός, οι υπέρτατες ιδέες, και η Πολύμορφη Πανέμορφη Τέχνη? Ομολογώ, ότι είμαι βαθιά οργισμένη και λυπημένη, αν όντως συμβαίνουν αυτά που καταγγέλλονται δημοσίως, για το Ελληνικό Άσυλο της Τέχνης, την Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας.
[Παυλίνα Μπεχράκη] 28-9-2022. Μέ το δικαίωμα της επί χρόνια ενασχόλησής μου με τη Τέχνη, σαν δημιουργός, και Γκαλερίστα, και την ελευθερία του Πνεύματος που, τη κέρδισα, με σκληρή δουλειά χρόνων, στον χώρο της Λογοτεχνίας με τη γραφή τριάντα βιβλίων. [Ποίηση, Κριτικά σημειώματα στον τύπο, ΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜ δοκίμια, Αφηγηματικό Λόγο, κ.λ.π]
Σημ. Μή τρομάξετε….Το εικονιζόμενο έργο-κάρβουνο, κέρδισε την εισαγωγή επίδοξης ζωγράφου, στις πρόσφατες εξετάσεις του Σεπτεμβρίου στην Α.Σ.Κ.Τ. είναι ένα από τα δημοσιευμένα, “τερατουργήματα”, που ενθουσίασαν τους Εξεταστές-διδασκάλους Τέχνη…….. Τα σχόλια δικά σας [Δεν μπορώ να ευχηθώ και μη χειρότερα……Χειρότερα πεθαίνεις…….]
Η Καλλιτεχνική Ομάδα Μεταμόρφωση σε συνεργασία με το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας και την Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (FAMU) της Πράγας υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του Ομίλου για την UNESCO Χίου, Οινουσσών και Ψαρών πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία, το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2022, ώρα 7:30 μ.μ., στο συσκευαστήριο Γιαμπουράνη (Μούλκι, Κορινθίας, θέση Αρκούδα) μια πρωτοποριακή εκδήλωση με το μήνυμα: Σεβασμός στην Ζωή και στον Άνθρωπο και με θέμα: Σχολικός εκφοβισμός, προσβλητικά σχόλια, αύξηση κρουσμάτων βίας- επιθετικότητας-εγκληματικότητας, απανθρωπιά… οι αιτίες και η ρίζα του φαινομένου.
Banner
Η Μεταμόρφωση μαζί με το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας συνειδητά επέλεξε την παρουσίαση 4 βραβευμένων σπουδαστικών ταινιών μικρού μήκους από τον Τσεχικό κινηματογράφο και μία επίσης, βραβευμένη σπουδαστική ταινία μικρού μήκους από τον ελληνικό κινηματογράφο της Κωνσταντίνας Γιαμπουράνη “Θέλω να γίνω…”, καθώς και την μικρού μήκους ταινία του Θόδωρου Μαραγκού “Το όραμα του Θοδωράκη”, οι οποίες απευθύνονταν σε μικρούς και μεγάλους με αποτέλεσμα το κοινό να ζήσει μια κινηματογραφική εμπειρία σπάνιας ευαισθησίας στον ειδυλλιακό χώρο του συσκευαστηρίου Γιαμπουράνη.
Θεόδωρος Μαραγκός
Κοινό
Η Καλλιτεχνική Ομάδα Μεταμόρφωση υποδέχτηκε το κοινό της με ένα ιδιαίτερο γλυκό παραγωγής της εταιρίας ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΜΠΟΥΡΑΝΗ & ΣΙΑ Ο.Ε. με τον διακριτικό τίτλο «ΑΡΙΣΤΟΝ Α» ως ένα θερμό ευχαριστώ για την ανταπόκριση του.
Μεταμόρφωση
Οι ομιλίες των Δημήτρη Παπαγεωργίου –δικηγόρος– Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Σικυωνίων, Θέμη Σουλαντίκα –ιατρός – οδοντίατρος-δημοσιογράφος – μουσικός και οι παρεμβάσεις της Παρασκευής Μπρακούλια– ψυχολόγος – σύμβουλος ψυχικής υγείας και Ιωάννας Φιλντίση -δικηγόρος-Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Νεμέας, κέρδισαν το κοινό, το οποίο ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Μεταμόρφωσης. Πολλοί ήταν οι χαιρετισμοί, οι όποιοι στάλθηκαν στην Ομάδα Μεταμόρφωσης, όπου και επιβράβευσαν την πρωτοβουλία της ομάδας.
Ιωάννα Φιλντίση
Ιωάννα Φιλντίση
Θέμης Σουλαντίκας
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Ο συντονιστής της εκδήλωσης ο Θεοδόσης Κοντόζογλου–δημοσιογράφος-ιστορικός- συγγραφέας, διεισδύοντας στις καρδιές μας, κατάφερε με τον ποιητικό του λόγο, το χαμόγελο του και την αισιοδοξία του να μας παρουσιάσει έναν άλλο κόσμο, ονειρικό… καταφέρνοντας ακόμα και τους πιο δύσπιστους να πιστέψουν πως μπορούμε να οραματιζόμαστε έναν Καινούργιο Κόσμο με μια καινούργια ποιότητα ανθρώπου και ζωής, όπως είναι και το σύνθημα της καλλιτεχνικής ομάδας Μεταμόρφωση που ειπώθηκε για πρώτη φορά στο προφητικό θεατρικό έργο «Η Δημοκρατία με το μάτι του Λυγκέα» της Κωνσταντίνας Γιαμπουράνη το 2009 στο θέατρο Μεταξουργείο της Άννας Βαγενά.
Lucie Kuligova-Θεοδόσης Κοντόζογλου
Lucie Kuligova-Λόης Νικόλαος-Θεοδόσης Κοντόζογλου
Το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας (πολιτιστικός οργανισμός του ΥΠΕΞ της Τσεχικής Δημοκρατίας) εκπροσώπησε η κα. Lucie Kuligova– Διευθύντρια.
Lucie Kuligova
Tην ομάδα «Μεταμόρφωση» εκπροσώπησε η Νεκταρία Ελευθερία Φιλντίση, Νομικός – τακτικό μέλος της Α’ κοινότητας του Δήμου Αθηναίων με τον συνδυασμό του Δημάρχου, τακτικό μέλος των σχολείων της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Α’ κοινότητας του Δήμου Αθηναίων, τακτικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου του σωματείου των Φίλων του Μουσείου Μπενάκη.
Η Καλλιτεχνική Ομάδα Μεταμόρφωση ευχαριστεί θερμά όλους όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση και τους τίμησαν με την παρουσία τους.
Ειδικότερα τους:
Βυτινιώτη Χαρίλαο-Θεματικό Αντιπεριφερειάρχη Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων,
Εκπρόσωπους του Δήμου Σικυωνίων- Μυττά Ιωάννη-Αντιδήμαρχο Υπεύθυνο Καθημερινότητας, Ποιότητας Ζωής και Πρωτογενούς Τομέα Δήμου Σικυωνίων, Σκαρμούτσο Νικόλαο-Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Σικυωνίων,
Παπαγγελόπουλο Άγγελο– Πρώην Δήμαρχος Σικυωνίων και πρώην Αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου,
Παρτσινέβελο Κωνσταντίνο-Δημοτικό Σύμβουλο Δήμου Κορίνθου, πρώην Διευθυντή Επιθεώρησης Εργασίας,
Υποστηρικτές της εκδήλωσης: -Μαρίνα Γκόντα, Φιλόλογος, Ιστορικός Τέχνης, Δρ. Πανεπιστημίου Σορβόννης. -Αικατερίνη Γλυκού –Φωτεινιά, Δρ. Επικοινωνίας & Δημοσιογραφίας, τ. Λέκτωρ Ιστορίας & Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Birmingham, Εμπνευστής και Δημιουργός της Διαδικτυακή Ομάδα ΕΙΜΑΣΤΕ ‘ΕΜΕΙΣ’ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ‘ΕΓΩ’ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. -Ομάδα ΔΙΠΛΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ. -Σύλλογος Γυναικών Διμηνιού <>. -Προοδευτικός Σύλλογος Γυναικών Σουλίου.
Σήμερα, κατά αποκλειστικότητα της Rap Media και του MoriasNews, σας παρουσιάζουμε τον χαιρετισμός της Ψυχολόγου Μαρίας Αρχοντάκη:
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ «Χαιρετίζω όλους τους παρόντες και απόντες εξέχοντες και διακεκριμένους καλεσμένους στην παρούσα εκδήλωση που με ιδιαίτερες ευαισθησίες και μεγάλους προβληματισμούς, αγωνίζεται να ανοίξει νέους δρόμους που θα γεφυρώσουν τη σημερινή εποχή, με το νοσταλγικό παρελθόν. Ονομάζομαι Μαρία Αρχοντάκη, είμαι ψυχολόγος και εδώ και τέσσερις δεκαετίες ασχολούμαι με εμψυχωτικά προγράμματα ομάδων, που βασίζονται στις τέσσερις τέχνες (το θέατρο, τη μουσική, την κίνηση και τα εικαστικά). Η ενασχόλησή μου αυτή απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες των εκπαιδευτικών βαθμίδων, με ιδιαίτερη έμφαση στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας και του δημοτικού.
Θέλοντας να κάνω μια γρήγορη ανασκόπηση, αναφέρομαι στις τελευταίες ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές και τις μετακινήσεις των πληθυσμών που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια και έχουν καταστήσει τις κοινωνίες πολυπολιτισμικές. Πλήθος οικογενειών από διαφορετικές πατρίδες, με διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα, ως μετανάστες πλέον, αναγκάζονται να ενταχθούν και να προσαρμοστούν σε μια νέα ζωή που οι συνθήκες τους επέβαλλαν. Το γεγονός αυτό συμβάλλει καθοριστικά στην δημιουργία και ανάπτυξη σχολικών και κοινωνικών ανισοτήτων και διακρίσεων.
Παράλληλα, η τεχνολογική καινοτομία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αναπτύσσεται ραγδαία. Η τεχνητή νοημοσύνη και η μηχανική μάθηση, οι κβαντικοί υπολογιστές, η εικονική, επαυξημένη ή μεικτή πραγματικότητα και η γενετική μηχανική, παίρνουν τη θέση τους, αντικαθιστώντας αργά αλλά σταθερά τους μέχρι σήμερα γνωστούς τρόπους διαβίωσης. Η «συγχώνευση τεχνολογιών θολώνει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις σφαίρες του φυσικού, του ψηφιακού και του βιολογικού κόσμου» και αναδεικνύεται η πληροφορία (data), που σε συνδυασμό με την γεωμετρικά αυξανόμενη υπολογιστική ισχύ και ταχύτητα διαδικτυακής μεταφοράς δεδομένων, ξεκλειδώνει δυστυχώς, άπειρες δυνατότητες κοινωνικού ελέγχου. Τα παιδιά μας σήμερα, από τη στιγμή που θα γεννηθούν βρίσκονται μέσα σε αυτό το «κύμα» τεχνολογιών. Απασχολούνται βλέποντας παιδικές ταινίες ή ακούγοντας μουσική μέσα από ένα τάμπλετ ή από το κινητό των γονιών τους. Έτσι, με πολύ απλό τρόπο και σχεδόν … ανώδυνα, οδηγούνται στον απόλυτο εθισμό των υπολογιστών. Τα αποτελέσματα αυτής της κατάληξης, είναι λίγο πολύ γνωστά σε όσους είναι ευαισθητοποιημένοι και παλεύουν να ανατρέψουν μια κατάσταση που κινείται με ταχύτατους ρυθμούς.
Βεβαίως οφείλουμε να αναφέρουμε ότι είναι τεράστια τα οφέλη αυτών των αλλαγών. Όμως αυτό αποτελεί ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που είναι εκτός του σημερινού θέματος της εκδήλωσης. Εξ αιτίας όλων αυτών των αλλαγών που κατά κανόνα οδηγούν μικρούς και μεγάλους στην κοινωνική απομόνωση, παρατηρείται όλο και πιο συχνά ο σχολικός εκφοβισμός. Εδώ αξίζει να τονιστεί ότι μπούλινγκ ονομάζουμε, την πράξη που είναι συνεχής, συχνή και επαναλαμβανόμενη. Ένα τυχαίο γεγονός που λαμβάνει χώρα σε μια μόνο δεδομένη στιγμή, είναι απλά μια πράξη βίας που ασκήθηκε, αλλά σίγουρα δεν εντάσσεται στον όρο «μπούλινγκ».
Ο εκφοβισμός έχει να κάνει με τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ή μείωση των ασθενέστερων ατόμων σε μια ομάδα. Παρατηρείται σε οποιοδήποτε τύπο σχολείων, στο στρατό, σε αθλητικά σωματεία, στη φυλακή, αλλά και στην οικογένεια ή στο χώρο εργασίας. Είναι μια μορφή κακοποίησης ή εξαναγκασμού που πηγάζει κυρίως εξ αιτίας της κοινωνικής απομόνωσης που παρατηρείται στις σύγχρονες κοινωνίες. Γι’ αυτό είναι σημαντικό από νωρίς τα παιδιά να «εκπαιδεύονται» κατάλληλα, ώστε να ενισχύεται η ατομική τους ταυτότητα. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα γίνουν ενεργά μέλη της μικρής κοινωνίας που μεγαλώνουν και αναπτύσσονται και σταδιακά θα «χτίσουν» τη δική τους ισχυρή προσωπικότητα, για να ενταχθούν στην ομάδα. Παράλληλα θα τα βοηθήσουμε να ανακαλύψουν στρατηγικές που θα ισχυροποιήσουν το χαρακτήρα τους και θα τους προσφέρουν αυτοπεποίθηση.
Σημαντικό επίσης είναι να τα διδάξουμε την έννοια της ετερότητας, η οποία προσλαμβάνει διάφορες μορφές που έχουν να κάνουν με την εθνικότητα των μελών μιας ομάδας που τη συγκροτεί, με τις θρησκευτικές διαφορές και προκαταλήψεις, τις διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους και το ποικίλο κοινωνικό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται κάθε μέλος. Να τα βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο κάθε «Άλλος», αποτελεί πηγή πλούτου και εμπειριών για όλα τα μέλη μιας ομάδας και η αποδοχή του θα τους προσφέρει συνθήκες ανακάλυψης και δημιουργίας και θα τα οδηγήσει σε ομαλούς δρόμους συνεργασίας. Εάν εντάσσουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία σε ομάδες εμψύχωσης που λειτουργούν με γνώμονα τη χρήση των τεχνών, όλες αυτές οι δεξιότητες θα αναπτυχθούν και θα εξελιχθούν ανώδυνα και αβίαστα. Γιατί σύμφωνα με τη Laura H. Chapman, 1993, η τέχνη διαπραγματεύεται τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις και τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Η σπουδή στην τέχνη είναι φορτισμένη με υπονοούμενα σχετικά με τη ζωή και τις ανθρώπινες αξίες.
Γίνεται κατανοητή λοιπόν η αναγκαιότητα τα παιδιά να μπορούν να ενσωματωθούν σε διαφορετικές ομάδες, γιατί ενώ αναζητούν την ταύτιση με τους δικούς τους και όμοιούς τους, ταυτόχρονα συνειδητοποιούν τη διαφοροποίηση και την ιδιαιτερότητα που θα συναντούν σε κάθε νέα ομάδα που θα βρίσκονται καθώς αναπτύσσονται. «Το «Εγώ» έχει ανάγκη να εγγραφεί σε ένα συλλογικό σώμα που φαντάζει αιώνιο, αλλά αν η ταυτότητα είναι το αποτέλεσμα μιας μοναδικής υπαγωγής (π.χ. είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος) τότε έχουμε μονομερείς, μη επιεικείς ανθρώπους, ενώ αν η ταυτότητα συγκροτείται από πολλές υπαγωγές (είμαι Χριστιανός, οικολόγος, χημικός, μουσικός κ.λ.π.), τότε προκύπτει μια διαφορετική σχέση με τους άλλους και παύει η μοναδική διχοτόμηση «οι δικοί μας και οι άλλοι» (Δραγώνα, 2003:27).
Ας παροτρύνουμε λοιπόν τα παιδιά να ενταχθούν σε ομάδες που λειτουργούν με ποικίλες δράσεις των τεχνών. Θυμίζουμε πως η μουσική εκτονώνει, αλληλεπιδρά και οδηγεί τη γνώση των παιδιών στην κουλτούρα άλλων πολιτισμών απ’ όλο τον κόσμο. Το θέατρο, το κουκλοθέατρο, το φωσφορούχο θέατρο, η δραματοποίηση, τα παιχνίδια ρόλων, τα μουσικοκινητικά παιχνίδια, είναι δράσεις που ενθουσιάζουν. Υποδυόμενα ρόλους «άλλων» κατανοούν τη διαφορετικότητα, την κουλτούρα και τον πολιτισμό που χαρακτηρίζει τον καθένα. Κάθε παιδί, είτε παρουσιάζει παραβατικές συμπεριφορές είτε όχι, θα μπορεί με συνείδηση και σεβασμό να καλλιεργηθεί μέσα στη ομάδα και να αναπτύξει συναισθήματα αποδοχής της ετερότητας κάθε παιδιού. Έτσι θα τα βοηθήσει να αντιληφθούν ότι κάθε μέλος είναι ισότιμο και έχει το δικαίωμα ης διαφοράς, την οποία μπορεί να αξιοποιήσει και να σταθεί στο κοινωνικό σύνολο περήφανο για την ετερότητα που έχει. Παράλληλα δε, θα «αποτοξινωθεί» από τον εθισμό των ηλεκτρονικών μέσων και της απομόνωσης που προκαλείται. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουν την τεχνική «κάνω βουτιά στα όνειρα»! Γιατί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Ροντάρι (1994: 171-172) «το παραμύθι είναι μια χρήσιμη μύηση στον κόσμο των ανθρώπων, στον κόσμο των ανθρώπινων πεπρωμένων… Το παραμύθι είναι για μικρούς και μεγάλους τόσο σοβαρό και αληθινό όσο και το παιχνίδι: του χρησιμεύει για να ασχοληθεί σοβαρά, για να γνωρίσει τον εαυτό του, για να μετρήσει τις δυνάμεις του». «Μια μέρα, χωρίς παραμύθι, είναι μέρα χωρίς ελπίδα!».
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. Καλή επιτυχία στο σπουδαίο έργο που επιτελείτε!»
Η Καλλιτεχνική Ομάδα Μεταμόρφωση θέλει να σας ευχηθεί υγεία και δύναμη ψυχής α εις την ν.
ΠΡΟΟΙΜΙΑΚΟ Τού εικονιζόμενου βιβλίου μου με τη γραφή Σπηλιάδη, του αφοσιωμένου στη μνήμη του Μεγάλου Έλληνα, του Αγίου της Πολιτικής, που διερωτάται φίλε αναγνώστη, όπως διερωτώνται χρόνια τώρα οι κατά καιρούς, σκεπτόμενοι Έλληνες, που αγαπούν και σέβονται και νοιάζονται γι’ αυτόν τόν τόπο. “ΤΙ θά ήτο η Ελλάς, σήμερον, αν ο ανήρ εκείνος, μίαν και μόνο δεκαετηρίδα επρόφθανε να κυβερνήσει αυτήν?”
“Ο Κυβερνήτης, εφάμιλλος, του Σωκράτη, κατά την ηθική, του Θεμιστοκλή, κατά τη φιλοπατρία, του Αριστείδη, κατά τη Δικαιοσύνη, άλλος Κόδρος, κατά την αυταπάρνηση, άνθρωπος του Πλούταρχου, για όλες τις αρετές. Ενδοξότατος πατέρων άξιος απόγονος, ήλθε στη Πατρίδα του να τη σώσει από τη καταστροφή και τον όλεθρο, και υπέρ αυτής αγωνιζόμενος να πεθάνει……………………..” [ΣΠΗΛΙΑΔΗΣ]
EΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Στεφανωμένος με τρία διδακτορικά διπλώματα, Ο Ιωάννης Καποδίστριας, Ιατρικής, Φιλοσοφίας και Νομικής, έφερε τον τίτλο του Κόμη. Επιστρέφοντας, από τη Βενετία, στη γενέτειρά του τη Κέρκυρα, κατακτά όλων τις καρδιές, ως γιατρός, για τη ξεχωριστή φροντίδα του για τους φτωχούς “ποπουλάρους” χαλαρώνοντας τον σκληρό διαχωρισμό, ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις με το παράδειγμά του.
ΤΟ 1801,ή Επτανησιακή Γερουσία, αναγνωρίζοντάς του, τις ικανότητές του, του αναθέτει, την εφαρμογή του 1ου Συντάγματος της Επτανήσου, οργανώνει τη διοίκηση, της επαναστατημένης Κεφαλληνίας, και μέχρι το 1806 πρωταγωνιστεί, με διάφορες πράξεις και δράσεις, με θεσμικούς ρόλους, στο νέο Επτανησιακό γίγνεσθαι!
-ΤΟ 1807,τα Επτάνησα περιήλθαν για δεύτερη φορά, στη “προστασία” των Γάλλων. Ό Καποδίστριας αρνείται κάθε συνεργασία και δέχεται τη πρόσκληση του Τσάρου Αλέξανδρου, να υπηρετήσει, στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας. Δέχεται στοχεύοντας, στη βοήθειά που θα μπορούσε να προσφέρει, στη φίλτατη σκλαβωμένη Πατρίδα. Στη Ρωσία συντάσσει, αξιόλογες μελέτες και υπομνήματα, σχετικά με τη κατάσταση στην Ελλάδα, για να προετοιμάσει το έδαφος για την απελευθέρωσή της και είχε εντυπωσιάσει πολύ τον Τσάρο για τις ικανότητές του σε θέσεις κλειδιά και τον διορίζει πληρεξούσιο της Ρωσίας 1813-1814, Υπουργό Εξωτερικών, θαυμάζοντας τις διεθνείς, επιτυχίες του, κυρίως, μετά το υπόμνημά του, για την ανεπίτρεπτη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1812, που άφηνε υπόδουλους στη Τουρκία τους Βαλκανικούς Λαούς, και το 1811 που πετυχαίνει σαν Διπλωμάτης, απεσταλμένος του Τσάρου, την ενοποίηση, της Ελβετίας και συντελεί στη σύνταξη, και εφαρμογή, του πρώτου Συντάγματός της, στο Συνέδριο της Βιέννης. Όλα τα χρόνια, αγωνίζεται για την ανεξαρτησία κάποια στιγμή της Πατρίδας του. Το 1822 ζητάει τη παραίτησή του, όταν ο Τσάρος διστάζει να βοηθήσει την Επανάσταση, των Ελλήνων. Ή παραίτησή του δεν γίνεται αποδεκτή, και του δίνει άδεια, εγκαθίσταται στη Γενεύη, και κινητοποιεί την Ευρώπη, για την Ελευθερία της Πατρίδας του. Ό Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχίζει το κίνημα της στη Μολδοβλαχία, και αμέσως ξεσπάει ή Ελληνική Επανάσταση. Αυστρία, και Αγγλία, θέλουν να τη καταπνίξουν, σαν κίνημα. Τότε ήταν που ο Σπουδαίος αυτός Έλληνας, ξέροντας τη πρόθεση του Μέτερνιχ, που ήθελε να στείλει στρατεύματα προκειμένου να καταπνίξει την Εθνική Επανάσταση, πείθοντας τους άλλους Συνέδρους, να κρατήσουν ουδέτερη στάση, και έσωσε την Επανάσταση..
-Το 1827, ή Εθνοσυνέλευση τον εκλέγει πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας. Υποβάλλει οριστικά τη παραίτησή του στον Τσάρο, Νικόλαο στη Πετρούπολη, και τίθεται στην υπηρεσία της Πατρίδας του, για την οργάνωση του Κράτους των Ελλήνων. Οι Άγγλοι δεν εγκρίνουν την εκλογή του, γιατί ξέρουν τις ικανότητές του, και τις προθέσεις του, να φτιάξει ένα Κράτος, χωρίς Προστάτες. Στή Πρώτη του εγκύκλιο προς τον Ελληνικό Λαό, με τη φράση από τη Παλαιά Διαθήκη “Ει ο Θεός ημών, ουδείς καθ’ ημών” είχε υπογράψει και τη θανατική του καταδίκη.
Τα τρία χρόνια, και τους οκτώ μήνες που τον άφησαν να ζήσει, και να κυβερνήσει το νεοσύστατο, Ελληνικό Κράτος, και παρά τις αντιδράσεις του κατεστημένου, των λεγόμενων Κοτσαμπάσηδων, και τα “σχέδια” των “προστάτιδων” δυνάμεων, Αγγλίας και Γαλλίας, δημιούργησε, ένα τεράστιο, μοναδικό πρωτοποριακό έργο, ο Σπουδαίος αυτός Έλληνας Πατριώτης, χτίζοντας πέτρα πέτρα, με Επιστημονική αντικειμενικότητα, προσφορά και αυτοθυσία, τα θεμέλια, σε όλες τις μορφές, της οργάνωσης του Κράτους, Μετά τον βίαιο θάνατό του, ξεκίνησαν διενέξεις, και αντιπαλότητες, υποκινούμενες, από τις Ξένες δυνάμεις, που ήσαν αυτές που όπλισαν το χέρι το Ελληνικό, για να πετύχουν τους σκοπούς τους Από τότε άρχισε και το δράμα της εξάρτησης, που κρατάει ως τις μέρες μας, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. ΓΙΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.
Μιά ενημερωτική περίληψη του εκτενούς Κεφαλαίου “ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ”, του εικονιζόμενου βιβλίου μου έκδ. 2020
Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ από τα αρχαία χρόνια, διέπρεπε στη Λογοτεχνία, στο Θέατρο, στη Τέχνη, τα χνάρια έμειναν στη γή της, δείχνουν τον δρόμο και από γενιά σε γενιά, φθάνουν ως τα σήμερα και για πάντα. Πραγματικά η Κορινθία μας, είναι μήτρα πλήθους Λογοτεχνών, που διακρίνονται, για την αγάπη, το πάθος για τα γράμματα, τη Ποίηση, τη Πεζογραφία, τη Μελέτη, την Έρευνα τη Τέχνη.. Ίσως γιατί μέσα στό αίμα τους κυλάει το αίμα του Πήγασου, του Ηρακλή, του Λέωντα Σγουρού, των ηρώων του 21 που πολέμησαν στα Δερβενάκια, και έσωσαν την Επανάσταση, και το Γένος μας. Ίσως και ή ομορφιά του Κορινθιακού τοπίου, συντελεί σ’ αυτή την αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Στή σημερινή γραφή θα αναφερθούμε, σ’ ένα Μεγάλο των Νεοελληνικών γραμμάτων, τον Κορίνθιο ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ! Μία από τις σπουδαιότερες Πνευματικές Προσωπικότητες παγκοσμίως! Αναφερόμαστε με ταπεινότητα σ’ αυτόν τον Σπουδαίο Έλληνα- Κορίνθιο. Έναν από τους Μεγάλους της πρωτοπορίας, σε έναν αιώνα που οι μέρες του στάζαν αίμα.!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ Γεννήθηκε το 1889,στο Χιλιομόδι Κορινθίας Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών,. Ίδρυσεδική του Θετρική Σχολή. Έγραψε λαμπρά Θεατρικά έργα, βιβλία για παιδιά, και Ποίηση. Θεωρείται ο καλύτερος μεταφραστής του Σαίξπηρ “Έφυγε” το 1977.
ΜΗ ΜΕ ΚΛΑΙΤΕ Παιδιά μου εμένα μη με κλαίτε, που αφήνω πιά τον κόσμο αυτό, μη θρήνους ούε μοιρολόγια, παρά τραγούδια και χορό. Τον βίο τον έζησαμε αγάπη,, τη γλέντησα την ομορφιά, τους χάρηκα και τους αγώνες, για Ειρήνη και για λευτεριά. Χοτράτος πάω, και στον αιθέρα, πετάω, λεύτερο πουλί. Παιδιά μου, εμένα μη με κλαίτε, εγώ αγαπήθηκα πολύ. [Βασίλης Ρώτας]
ΕΙΡΗΝΗ Έλα Ειρήνη, χαρά των Λαών, των μανάδων ελπίδα, εσύ που φυτεύεις και κτίζεις και κάνεις τη γη περιβόλι.
Σύ που αναθεύεις, και ανρειεύεις, τα νειάτα με αγώνες ωραίους. όλα, κι οι δρόμοι που λάμπουν πλυμένοι με δάκρυα και αίμα.
Τόσα κορμιά φυτεμένα στα πλάγια, πετάξανε κλώνους όλα σαν άνοιξη, κι’ ανοιξε πόρτες κλεισμένες και κάστρα.
Έλα να βγούντα κοπάδια, στην έρημη γή να βοσκήσουν. να βγούν ανθοί και πουλιά, να λαλήσουν, επάνω στους φράχτες.
Έλα σαν μάνα γλυκιά, σε καλούνε τα νιάτα του Κόσμου να μπείς με νέο τραγούδι, μπροστά στον χορό τους Ειρήνη.
ΤΟ ΜΗ ΓΕΝΟΜΕΝΟ Ά ή χαρά μου, να είμαι ο νούς του κόσμου, κι’ η καρδιά μου ή καρδιά των ουρανών, το φως του ήλου των άστρων, να είναι το φώς μου λαχτάρα μου ή λαχτάρα των νερών.
Νά ρυθμίζει το σύμπαν ο παλμός μου κι’ έγώ μέσα σε όλα να είμαι το Σέ αυτή την αγαλλίαση, φανεί εμπρός μου ο Σταυρωμένος, λέγοντάς μου “παρών”.
Πως τώρα μου πονάει η καρδιά τα χείλη, πως τρέμουν πως μου πνίγεται ο λαιμός! στο όνειρό μου βουλιάξανε άστρα και ήλιοι, στον στεναγμό μου εσβήστηκε ο ουρανός. Ω πως να πάω, σους ίδιους έρμους τόπους, νά ‘μαι άνθρωπος, μαζί με ανθρώπου!
