RAP media

Αυτό το Σάββατο 9-7-22, η Νεμέα θα προσθέσει στην πολιτιστική της φαρέτρα ένα ακόμη κεφάλαιο που αφορά τους μεγάλους Νεμεάτες Δημιουργούς. Και εξηγούμε:

Κάθε Σάββατο στην ΕΡΤ2 στις 20:00 προβάλλεται ένα ντοκιμαντέρ που λέγεται <>. Το Σάββατο λοιπόν 9 Ιουλίου 2022 το επεισόδιο αυτό είναι αφιερωμένο στον μέγιστο Νεμεάτη Χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο, έναν από τους καλύτερους χορογράφους της γενιάς του.

Κάντε κλικ στο link

Ο Κένταυρος της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, ο δικός μας Χρήστος Παπαδόπουλος, ευρυμαθής και αέρινος που ισορροπεί ανάμεσα στον μύθο και την ιστορία ,όχι ως ένα κεφάλαιο ενός αφηγήματος ,αλλά ως πρωταγωνιστής μιας αέναης πραγματικότητας που συνδιαμορφώνει με τους συνεργάτες του, μετά από μια διακριτική παρακολούθηση όσων υπάρχουν και δεν βλέπουμε, όσων κραυγάζουν και δεν ακούμε.

Χορευτής, Χορογράφος, Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Πολιτικός Επιστήμονας. Όλα με βάση έναν κοινό παρονομαστή… την κίνηση. Την κίνηση του σώματος, της σκέψης, των λέξεων, των ήχων, ακόμη και της σιωπής που αποκρυπτογραφεί τα βαθειά συναισθήματα, τα αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξής μας εδώ και αιώνες. Ένα διότι σ’ ένα γιατί που δεν απαντά, απλά περιγράφει τα ορατά των αοράτων υπάρξεων σ ένα σύμπαν που διαρκώς διαστέλλεται.

Αυτός είναι ο δικός μας Χρήστος Παπαδόπουλος. Ο πάντα ευγενής, δραστήριος, ονειρικός Νεμεάτης Χρήστος Παπαδόπουλος που είχα την τύχη να επικοινωνήσω μαζί του διαδικτυακά και να εισπράξω όλη αυτήν την ενέργεια μιας προσωπικότητας αρχούμενης αναρχίας αντίστοιχης ενός σύμπαντος που στηλιτεύει λοιδορώντας τα πεπραγμένα ενός κόσμου που παραβλέπει τα σημαντικά και θεοποιεί τα πραγματικά ασήμαντα.

Σήμερα ο Χρήστος είναι στο Άμστερνταμ. Το Άμστερνταμ όπως και οι άλλες πόλεις που έχει ήδη περάσει (18 το σύνολο ), είναι μέρος της Ευρωπαϊκής του περιοδείας, που ξεκίνησε στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο με την νέα του χορογραφική δουλειά το Larsen C (=τεράστιος ακινητοποιημένος όγκος νερού ηλικίας 10.000 ετών στην Ανταρκτική που κινείται τόσο αργά που δεν συλλαμβάνεται από τις ανθρώπινες αισθήσεις), που κατακτά τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές σκηνές. Ακόμη στη φαρέτρα του Χρήστου στο θέατρο ενδεικτικά είναι: Μήδεια 2017, Τρεις αδερφές 2020, Συρανό 2016, όπως και στην τηλεόραση Κόκκινο ποτάμι 2019, Χωρίς όρια 2011, Τύχη Βουνό 2006. Βραβευμένος και αναγνωρισμένος διεθνώς.

Το κείμενο όπως και η συνοπτική αυτή μου έρευνα, αποτελεί συγχρόνως και πρόταση στον Δήμο Νεμέας να τιμήσει έναν σπουδαίο και μέγιστο Νεμεάτη που τιμά όλος ο πολιτισμένος κόσμος, αλλά όχι ακόμη εμείς, κατά τον πάγιο εδώ και χρόνια κανόνα της χώρας μας που αγνοεί αυτούς που οι άλλοι επιβραβεύουν πριν από μας για μας. Χρήστο εκφράζω ένα μεγάλο ευχαριστώ που ταξιδεύεις τον ιερό μας τόπο με ιστορία αιώνων σε τόπους όπου ο πολιτισμός είναι η μέγιστη προτεραιότητα. Γιατί αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει μέσα απ’ τους δρόμους της τέχνης, της φιλοσοφίας, της ποίησης, μέσα από τους δρόμους όπου ο ανθρωπος-κτηνος εξαγνίζεται και επιστρέφει ακούγοντας εκείνες τις αόρατες φωνές που καθοδηγούν το καλό της ύπαρξής του προς όφελος του ίδιου και των γύρω από αυτών.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Χρήστος Παπαδόπουλος

Γεννήθηκε στη Νεμέα το 1976. Σπούδασε χορό και χορογραφία στο SNDO (School for New Dance Development Αmsterdam, Holland 2003), Θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1999) και Πολιτικές Επιστήμες στο Παντειο Πανεπιστήμιο (2000).

Ιδρυτικό μέλος της ομάδας χορού ‘Λέων και Λύκος’ (2015). Οι προσωπικές του δουλειές περιλαμβάνουν: Larsen C (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση) 2022, Ιον’ (Στεγή Ιδρύματος Ωνάση) 2019, ´OPUS’ 2017, “ELVEDON” 2015. Οι παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε Αθήνα, Παρίσι, Ρώμη, Βαρκελώνη, Άμστερνταμ, Βρυξέλλες, Λιέγη, Μπορντώ, Στρασβούργο, Μπρεστ, Λονδίνο, Βουδαπέστη, Στοκχόλμη, Λοζάνη, Βέρνη, Σάλτζμπουργκ Λισαβόνα, Πόρτο… κλπ.

Σαν χορευτής έχει συνεργαστεί με τους Δημήτρη Παπαϊωάννου, Φώτη Νικολάου, Alexandra Waierstall Noema dance company, Kirstin Kuyl Anderson WEGO dance company (“Completely simultaneously”, Φώτη Νικολαου, Robert Stein, Ria Higler.

Ως χορογράφος έχει συνεργαστεί στο θέατρο με τους Δημήτρη Καρατζά , Μιχαήλ Μαρμαρινό, Βασίλη Νικολαιδη, Θωμά Μοσχοπουλο (Τραχινιες, Γιάννη Κακλέα, Βασιλη Μαυρογεωργιου, Κώστα Γάκη.

Μέλος της χορογραφικές ομάδας των Τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 (Σολίστ στον ρόλο του Κενταύρου) και των Τελετών Έναρξης των Πανευρωπαϊκών αγώνων Baku 2015.

Από το 2003 συνεργάζεται με τη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών διδάσκοντας κίνηση και αυτοσχεδιασμό.

Έχει δώσει σεμινάρια κίνησης,χορογραφίας και αυτοσχεδιασμού σε Αθήνα, Παρισι, Μάλτα, Χανιά, Θεσσαλονίκη.

Πηγή

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

Αγαπημένε μου Αναγνώστη
Τό εικονιζόμενο πόνημα, με τη μορφή δοκιμίου, έγινε είς μνήμην του Σπουδαιότερου οικουμενικού ζωγράφου του 20ου αιώνα, του ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ από μια Ελληνίδα, έτσι που απεικόνισε την αρχαία δόξα της Ελλάδας μας, με θαυμαστό τρόπο με τα υπέροχα έργα της Μεσογειακής περιόδου, που είναι διαποτισμένα, με το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, την Ελληνική ψυχή και σκέψη, εμπνευσμένο από την Μυθολογία, ως προς το θέμα, και περιεχόμενο, αλλά, και την αρχαία Ελληνική ζωγραφική, στην οποία βρήκε, τη ποιότητα, και το είδος του σχεδίου, που με τη δική του εμπνευσμένη, εξαίσια επέμβαση, ξαναγεννήθηκε!

Ό ΜΕΓΑΛΟΦΥΉΣ αυτός ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης, [1881-1973] αρχιμάστορας του πρώτου μισού, του 20ου αιώνα πατέρας του κυβισμού, αποδείχθηκε και μεγάλος φιλέλληνας, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο!
=Μέ δεδομένη την επί χρόνια ενασχόλησή του με την Τέχνη, σαν δημιουργός, γκαλερίστα και συλλέκτρια, ερεύνησα, μελέτησα, και έμαθα πολλά, για την αγαπητική αυτή σχέση με τη πατρίδα μου, και αποφάσισα να μοιρασθώ, τη χαρά, και τη περηφάνεια αυτή μαζί σου.

-ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΑΛΛΟΝΤΑΣ τα ζωγραφικά έργα των αρχαίων προγόνων μας, τον τρόπο γραφής τους, με αυτά του Μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, θα συναντήσουμε, την ιδιαίτερη προτίμηση, στη παράσταση μορφών, και θα εκτιμήσουμε τη μοναδική τεχνική τους, Τή βασανισμένη πνευματικά απόδοση του φωτός,και της σκιάς, καθώς και την αλήθεια της σκιαγραφίας. Μέ απλές μόνο γραμμές, με τη φορά τους μόνο, χωρίς βοήθεια, λεπτών γραμμών, για φωτοσκίαση, χωρίς άγγιγμα κανενός χρωματικού τόνου, δίνεται ο όγκος. Είναι έτσι ακριβώς, που το βλέπουμε, στην αρχαία Ελληνική Τέχνη.

– Ο ΠΙΚΑΣΟ δέν είχε την ευκαιρία να μεταβεί στην Ελλάδα, κάτι που μπόρεσε να πραγματοποιήσει στήν Ιταλία. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία της Ελλάδας, μέσα στη πολυσύνθετη δέσμη των μεσογειακών του πηγών, και ερμηνεύσεων, ήταν πολύ μεγάλος, προς το θέμα, το περιεχόμενο, και τη τεχνική, αποδεικνύοντας, πως οι Ελληνικές κλασικές πηγές, είναι ρέον ύδωρ, για τη σύγχρονη Τέχνη. Επηρεασμένος, βαθιά ο Μεγάλος Δημιουργός, από τον θησαυρό της Ελληνικής μυθολογίας, στην πρώτη του κλασική φάση, στο τέλος της ροζ περιόδου αποτελεί μιά νέα κατάκτηση, της Ελληνικής κληρονομιάς και της πλαστικής της πορείας, πηγαίνοντας από τη χάρη του Πραξιτέλη, πίσω, στην αρχαϊκή ιερατικότητα, των Αττικών σχεδίων, πάνω σε αγγεία ή καθρέφτες.

-ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ σχέδιά του, με μολύβι, ή με ασημένια πούντα, με θέματα εμπνευσμένα από τη μυθολογία, εγκαινιάζουν το μυθολογικό ρεύμα, με τις καλυμμένες εξομολογήσεις, που ξεπροβάλει κατά περιόδους, σ’ όλο το έργο του, και καλύπτει, εξ ολοκλήρου, τον φανταστικό κύκλο του Μινώταυρου………….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Αυτή η γραφή φίλε αναγνώστη θα σου κρατήσει συντροφιά για κάποιες μέρες λόγω του σπουδαίου ενδιαφέροντος που έχει ως θέμα για εμάς τους Έλληνες.

-Σημείωση “Σάς πληροφορώ με ταπεινότητα, πως πρίν κάποιες μέρες, έστειλα, αντίγραφο του χειρόγραφου του πονήματος αυτού με αγάπη στον γιό του Μεγάλου Ζωγράφου ΚΛΩΝΤ ΠΙΚΑΣΟ στο Παρίσι, μεταφρασμένο στην αγγλική το κεφάλαιο που αναφέρεται στην σχέση του Πατέρα του μέσα από το έργο του με την ΕΛΛΆΔΑ.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

“Ή γλώσσα του Ποιητή, επισημαίνει τις μέχρι
πρίν ακατανόητες σχέσεις έως ότου οι λέξεις
που την αναπαριστούν, με το πέρασμα του χρόνου,
γίνουν σημείαναλογιών, και Ιδεών!”
[ΣΕΛΛΕϊ]

“Τό φαινόμενο της γλώσσα της Ποίησης,
δεν είναι διόλου άθροισμα μερικών λέξεων,
συμβόλων των πραγμάτων αλλά μιά ηθική δύναμη,
που η ανθρώπινη διάνοια τη κινητοποιεί,
ωσάν να υπάρχει από τα πράγματα.”
[ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ]

“Ποίηση είναι η μόνη δύναμη, εκείνη
που αφυπνίζει ανθρώπους σημαντικούς, ώστε
να προλαλέσουν, την ευεργετική αλλαγή,
στις αντιλήψεις, και τους θεσμούς.”
[Π.Μπ.]

Η ΠΟΙΗΣΗ φίλε αναγνώστη έχει ένα πολύ σπουδαίο προορισμό. Εκτός από να προσφέρει ευχαρίστηση, και συγκίνηση, με τον ρυθμό της, τη μοναδικότητά της, το όνειρο ,το μυστήριο, το πάθος, γίνεται πιό ουσιώδης, ανοίγοντας τον δρόμο στα πνευματικά θέματα, και στις ιδέες στις αξίες, τους προβληματισμούς, στους χαλεπούς καιρούς σαν τους τωρινούς, στά βάθη του είναι.

-ΑΥΤΗ η Σπουδαία, οφείλει να καλλιεργεί την ευαισθησία να οδηγεί, να παρακινεί, να παρηγορεί, να γαληνεύει, και να δίνει τη δυνατότητα, της επικοινωνίας, μεταξύ των ανθρώπων. Να απαλύνει από τα πάθη της ψυχής τους, να εξάπτει τον ηρωισμό τον Πατριωτισμό, την αγάπη ,τον έρωτα, την αφοσίωση, και όπως άλλωστε κάθε καλλιτεχνική δημιουργία, έχει μεγάλη πολιτιστική αξία! Ποίηση είναι η ίδια η ζωή. Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να βλέπει ο άνθρωπος, να μιλάει, να αγαπάει, να υπάρχει, να αντιδρά. Ένας τρόπος, που στραμένος σ’ αυτά που συμβαίνουν στόν κόσμο, στην εποχή του, να τοποθετεί το “ΕΓΩ” μέ την Ιστορία, το “ΕΓΩ” με το “ΟΛΟΝ”. Τό “ΕΓΩ” ανάμεσα στη χαρά και τη θλίψη, το ιδανικό και το ανελέητο, στην Ειρήνη της ψυχής, την αντίφαση, στην ομορφιά και τη φθορά που φέρνει το πέρασμα του Χρόνου. Τό “ΕΓΩ” ανάμεσα στη βεβαιότητα και την αμφιβολία, μιά αγωνία, ένα ατέλειωτο παραλήρημα, πότε αισιόδοξο άλλοτε Πισιόδοξο, που σηματοδοτεί προσαρμοσμένο στη κάθε εποχή.

-Η ΛΕΞΗ “Νεοτερικότητα” σημαίνει ακριβώς αυτό. Προσδιορίζει τη θέληση, του ανθρώπου, να ανήκει ολοκληρωτικά στην εποχή του. Είναι δηλαδή το τωρινό, το πρόσφατο. Έτσι ο Ποιητής είναι παρών, είναι διαχρονικός, σκέπτεται, και εκφράζεται με τέτοιο τρόπο, που να μας φαίνεται, εντελώς πρόσφατος, των ημερών μας, της εποχής μας, ή ακόμα, και πρόδρομος της εποχής μας.

-ΚΑΤΑ τη γνώμη μας, φίλε αναγνώστη, δεν υπάρχουν Κλασικοί, Ρομαντικοί, Συμβολιστές: Ρεαλιστές, Υπερρεαλιστές Ποιητές. Υπάρχουν απλά, γνήσιο Ποιητές, που με τον λόγο τους, συνθέτουν τη διαδικασία της ζωής, και τη συνεχίζουν. Μιά ζωή, που οι υπόλοιποι άνθρωποι, με αργό ρυθμό, και πολλές φορές, τυραννικά, ζούμε τη διάρκειά της, ώσπου κάποια στιγμή, όταν τελειώσει ο Χρόνος μας, να φύγουμε απροετοίμαστοι, και απαρηγόρητοι.

ΒΕΒΑΙΑ επιρροές, πάντοτε υπάρχουν, και γονιμοποιούν την έμπνευση, και τη δημιουργία. Ό Ποιητικός Λόγος, είναι η δύναμη που συγκεντρώνει μέσα της, και εκπέμπει γύρω της, ιδέες γεμάτες πάθος, για τον άνθρωπο ,και τη Φύση, ΠΡΟΣΜΕΤΡΆΕΙ ΚΑΙ ΑΝΤΗΧΕΊ,ΌΛΟ ΤΟ ΒΆΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗΣ ΥΠΌΣΤΑΣΗΣ, μέ ένα πνεύμα, γεμάτο κατανόηση, για την εποχή και το πνεύμα της.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ αυτή τη μικρή γραφή πρέπει να πούμε, πως στους σημερινούς καιρούς, δυστυχώς λείπει εντελώς, η Ποίηση που τη ζωή μας, που σημαίνει πως οι ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΊΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ, καί στη Πατρίδα της Ποίησης την Ελλάδα μας, κακά τα ψέματα, Και γι’ αυτόν τον λόγο είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει κατά πως μας πληροφορεί με τον τελευταίο πεζό του λόγο Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ” ο Νομπελίστας μας Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει, γιατί η απουσία της Ποίησης, από τη ζωή μας, περιόρισε τα όρια του εσωτερικού μας κόσμου, με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Σέ τι άλλο αλήθεια φίλε αναγνώστη, μπορεί να οφείλεται, το γεγονός, ότι παρ’ όλα τα επιτεύγματα, του σύγχρονου ανθρώπου, [υποδουλώνει τα στοιχεία της Φύσης, με τη Γνώση, την Επιστήμη, τη Τεχνολογία, στο απόγειο, ενώ θα έπρεπε να του ελαφρύνουν τη ζωή του και να ευτυχεί, αντίθετα δυστυχεί? Μήπως επειδή, πρόσθεσε βάρη ασήκωτα? Μήπως, γιατί ή ύλη νίκησε τη εσωτερική του συνείδηση?

ΠΑΥΛΊΝΑ ΜΠΕΧΡΆΚΗ
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

Στά Δερβενάκια άνοιξε, η ολόχρυση της ιστορίας η θύρα,
διάβηκε περήφανα το σκλαβωμένο Γένος, υψώθηκε
πανάχραντη, και γέμισε η Ελλάδα μας από πληγές και φως.
Στά Δερβενάκια βρίσκονται τα λείψανα του Δράμαλη,
με το ντροπιαστικό το σάβανό τους, για τη περήφανη
τη νίκη των Ελλήνων ,για της Πατρίδας τη τιμή, τη πίστη
την αγία και την Ελευθερία. Από τα χλοερά τα μονοπάτια τ’ Αγιοναριού, και τις χαράδρες ,ολόφωτη η Λευτεριά έσκυψε εδώ, στο Δερβενάκι και φίλησε το αγιασμένο χώμα του,
το αιματοβαμένο! Εδώ, η ευλογημένη Ελληνική ανδρεία,
έπλεξε δάφνινο στεφάνι κι ύψωσε λάβαρο τιμής, ο αδούλωτος Λαός της! Έδώ, στη Κορινθία μας, έλαμψε ο ωραίος λόγος,
κι’ η υψ’ ωθηκε η Φυλή μας έως του ήλιου τα μέρη, κρατώντας πάντα όρθια της Πατρίδας τη τιμή, σε χαλεπούς καιρούς.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου

Όταν οι Λαοί και τα άτομα φίλε Αναγνώστη, αναζητούν συνειδητά την Αρετή, και την Ανδρεία, στά Δερβενάκια πρέπει να έρχονται, ευλαβείς προσκυνητές, και να στεφανώνουν με συνείδηση, ευγνωμοσύνης, τις ηρωικές μορφές της υπέρτατης θυσίας για την Ελευθερία..

Ή ΙΔΕΑ της Ελευθερίας, είναι Ιδέα Ελληνική.
Ό ΌΜΗΡΟΣ αντιδιαστέλλει την ήμερον της Ελυθερίας,
ΤΟ ΕΛΕΎΘΕΡΟΝ ΉΜΑΡ από το “ΔΟΥΛΙΟΝ ΗΜΑΡ” και πληροφορεί την ανθρωπότητα ότι “ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΗΣ ΜΑΡΝΑΝΤΑΙ”
Ο ΠΙΝΔΑΡΟΣ θά διακηρύξει πρός τους Αθηναίους, εθεμελίωσαν
τη φωτεινή κρηπίδα της Ελευθερίας.
ΑΛΛΑ και στις γιορτές που ονομάζονταν “Ελλευθέρια”
και που οι πιό θαυμαστές ήσαν των Πλαταιών, ο Άρχοντας,
στον εναρκτήριο χαιρετισμό έλεγε. “Προπίνω τοις ανδράσι, τοις υπέρ της Ελευθερίας των Ελλήνων αποθανούσι.”

-ΟΙ ΗΡΩΕΣ- ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ στα Δερβενάκια, ανανεώνουν τους ιερούς προγονικούς δεσμούς, βοηθούν, να βιώσουμε, το ηθικό μεγαλείο, των εθνικών αγώνων, να ζήσουμε, το αποκορύφωμα της ομαδικής θυσίας, για τη κατασφάλιση της Ελευθερίας, να στοχαστούμε, το ιστορικό μεγαλείο της Φυλής, και τη Πνευματική της διάρκεια. Σέ χαλεπούς καιρούς σαν τους τωρινούς, αυθόρμητα, στρέφουμε τη σκέψη στα μεγάλα Ιστορικά γεγονότα και αναβαφτιζόμαστε ως Έλληνες. Οί καρδιές μας, πλημμυρίζουν από Εθνική έξαρση, και ο στοχασμός θωρακισμένος, από Περηφάνεια, αντικρύζει τα μεγάλα ιδανικά της Φυλής που ανανεώνουν δημιουργικά, το Λαό και το Έθνος.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ σαν αυτά που πραγμάτωσε στά Δερβενάκια, η Ελληνική Ανδρεία, συνειδητοποιούν την αγιότητα της Εθνικής θυσίας, όταν η Πατρίδα καλεί! Λαμπρύνουν τη πίστη και διδάσκουν πως η ζωή δεν είναι μονοδιάστατη, αλλά πολυδιάστατο ηθικό βίωμα ,και Πνευματική έξαρση.-

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ θυσίας σαν τη θυσία στα Δερβενάκια, απογοητεύουν
την πολυπρόσωπη βία, και κομίζουν σε άτομα και στους Λαούς,
το μήνυμα, πως οι γενναίοι άνθρωποι, και οι γενναίοι Λαοί, δεν έχουν ανέλπιδες αναμονές αλλά δημιουργικές Ιστορικές,
Εθνικές, και Πνευματικές Παρουσίες.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

Ο Παναγής Παπαληγούρας υπήρξε ένας από τους πλέον εξέχοντες Πολιτικούς του Νέου Ελληνικού Κράτους, της μεταπολεμικής περιόδου. Υπηρέτησε τη μάνα Πατρίδα με αυταπάρνηση, και παρ όλη την μεγάλη συνυσφορά του, στο να προχωρήσει η Ελλάδα μας ,και να ξεφύγει από τη φτώχεια, και τα δεινά της, δεν έχει τιμηθεί η μνήμη του κατά πως του έπρεπε από τη Πολιτεία. Ένα μικρό αγαλματάκι με τη προτομή του, που στήθηκε πρίν από κάποια χρόνια, σε κάποιο σημείο τού αστικού ιστού της πόλης της Κορίνθου, με πρωτοβουλία προσωπικών του φίλων, θυμίζει αχνά, γιατί αχνοφαίνεται τόσο μικρό που είναι. Ούτε από τη Νεοελληνική Βιβλιογραφία, έχει τιμηθεί, κατά πως έπρεπε, που να περιλαμβάνει την υποθήκη αυτού του Μεγάλου Έλληνα Πολιτικού,,εκτός από κάποιες μικρές Συγγραφικές προσπάθειες.

Ό ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑΣ ένας καλός Έλληνας, με Δημοκρατική αγωγή, σπάνια θεωρητική κατάρτηση, και Πολιτικοοικονομική σκέψη, άσκησε οικονομική Πολιτική, σε κρίσιμες περιόδους, από τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση, μέχρι τις διαπραγματεύσεις, για την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ που ήταν μονόδρομος, για να ξεφύγει η χώρα μας από τη φτώχεια, και την υποανάπτυξη, να γίνει ανταγωνιστική, και να ζήσει, στην αγκαλιά της Ευρώπης, όπως άλλωστε το δικαιούτο. Η ΈΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ήταν αποκλειστικά δικό του έργο.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως, όταν έγινε το όραμά του πραγματικότητα, αυτός δεν ήταν έκεί τη μέρα της μεγάλης γιορτής, στο Ζάππειο Μέγαρο, γιατί είχε χάσει την υγεία του. Τήν πρόσφερε θυσία στη Πατρίδα του. Όπως ανάλωσε και όλη του τη περιουσία, για τη Πολιτική, προκειμένου από υψηλές θέσεις να τη βοηθήσει. Μπήκε στη Πολιτική πλούσιος και “έφυγε” από τη ζωή φτωχός, αυτός ο Ευπατρίδης! Άλλα ήθη μπορεί να πεί κανείς, σε αντίθεση, με το σήμερα, που μπαίνουν στη Πολιτική φτωχοί, ανεπάγγελτοι, και γίνονται πάμπλουτοι.

ΥΠΗΡΞΕ ένας άνθρωπος με ήθος, μόρφωση, ελληνική ψυχή και σκέψη! Ένας Νεοφιλόσοφος, Διανοητής, σθεναρός υπέρμαχος του ισορροπημένου μείγματος, Κράτους και αγοράς, που επεκράτησε σε όλη την Ευρώπη μεταπολεμικά. Ή ανάλυση, του Σπουδαίου αυτού Έλληνα Πολιτικού, και κατά τύχη, Κορίνθιου συνέθετε τη Πολιτική Οικονομία, και τη Κοινωνική Δικαιοσύνη χωρίς να είναι η Οικονομία αυτοσκοπός, αλλά μόνο στην υπηρεσία της Δημοκρατίας και υψηλών, Εθνικών επιδιώξεων. Συγκρουόταν συνέχεια με τα μεγάλα συμφέροντα, έτσι που είχε διατελέσει Υπουργός επί σειρά ετών, και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος αλλά κανένας δεν τόλμησε, να ισχυρισθεί, ότι ευνόησε κάποιον, εις βάρος των άλλων, και της Πατρίδας.

[Παυλίνα Μπεχράκη]

Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

“Η Κορινθιακή “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ” είναι αναγνωρισμένη από τά Άρχαία χρόνια. Τέχνη, θέατρο, Λογοτεχνία, συνεχίζονται ακάματες στόν γόνιμο αυτόν τόπο. Τό φαινόμενο της Σπουδαίας και πολυπληθούς παρουσίας των Κορίνθιων Δημιουργών, τιμάει τη γενέθλια γή, καί όχι μόνο, και ίσως να οφείλεται, στο DNA ημών τών Κορινθίων, αλλά και στη γεωγραφική πανέμορφη φυσιογνωμία της. Η Πνευματικότητα αυτή, συνεχίζεται μέσα στόν χρόνο ανανεωμένη. Σήμερα στις φιλόξενες αίθουσες του Εμπορικού Επιμελητηρίου, με την υψηλή φροντίδα του Κορινθιακου, Σωματείου Λόγου και Τέχνης “ΑΛΚΥΩΝΙΔΕΣ” Θά θαυμάσουμε ζωγραφιές και αγιογραφίες, Κορίνθιων Δημιουργών, Αγαπημένοι συμπολίτες μας, Αύτοδίδακτοι, λάτρεις της Τέχνης, που ζουν εδώ, στη πανέμορφη, μοσχοβολημένη αυτή γή, και εμπνέονται, Τούς ευχαριστούμε.

[Π.Μπ.]
24-6-2022