RAP media

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

“ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ”

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας.
κι’ έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
‘έναν ώμο, ν’ ακουμπάτε τη πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε, για τη τόση ευτυχία σας
έστω για μιά φορά?
Είπατε να κρατήσετε, ενός λεπτού σιγή
για τον απεγνωσμένο?

[Ντίνος Χριστιανόπουλος] Από τη συλλογή [Ανυπεράσπιστος καημός]

-Ο ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, είναι Σπουδαίος Έλληνας-Θεσσαλονικιός Ποιητής. Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1931 στην Θεσσαλονίκη, την οποία λάτρεψε, και δεν εγκατέλειψε ποτέ. Τό πραγματικό του όνομα είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Η Ποίησή του έχει αγαπηθεί, και μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες. Γιός προσφύγων από τη Κωνσταντινούπολη, σπούδασε Φιλολογία, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, της Θεσσαλονίκης, εργάσθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη της Πόλης, από το 1958-1965 και στη συνέχεια εργάσθηκε ως Επιμελητής εκδόσεων. Τό 1958, άρχισε την έκδοση, του Λογοτεχνικού περιοδικού, “Διαγώνιος” το οποίο συνέχισε την έκδοσή του, μέχρι το 1983, που πρωταγωνίστησε, στη Πνευματική ζωή της Πόλης, με πολλές δράσεις, αγκαλιάζοντας τους νέους λογοτέχνες, και Καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης.

-ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ του Ποιητική συλλογή, “Εποχή των ισχνών αγελάδων“, διακρίνεται για το Καβαφικό του ύφος, ενώ στις επόμενες, εκφράζεται με μια γραφή δική του προσωπική, μοναδική, όπου συχνά αναφέρεται καθαρά, και είναι κυρίαρχο, θέμα, στην ομοφυλοφιλική σχέση, το ερωτικό πάθος, που οδηγεί μοιραία, στην απομόνωση και στη μοναξιά. Έχει εκδώσει 14 Ποιητικές συλλογές, και 8 πεζά έργα.,

ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ, ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ που εμπεριέχεται στο εικ. βιβλίο όσο ήταν στη ζωή, που το χάρηκε ιδιαίτερα ο μοναχικός Ποιητής μας!

“Ένας αμαρτωλός Χριστιανός, ένας αμαρτωλός Παπαδιαμάντης. Κάποτε τολμηρά τόν είπα, Φρανσουά Βιγιόν της λογοτεχνίας μας. Σέ γενικές γραμμές, μιλώ περισσότερο, για τη ποίησή του, που όσο κι’ άν σκανδαλίζει αφήνει μέσα στη ψυχή μου, κάτι σαν λυγμό βιολιού, σε ώρα φθινοπωρινή. Υπάρχει μιά μουσική αύρα στους στίχους του. Από την άλλη μπορεί κανείς να διαφωνεί με κάποιες απόψεις του, δύσκολα όμως μπορεί, να μη παραδεχθεί, κάποιες γενναίες στάσεις του, όπως η απόρριψη, του Κρατικού βραβείου. Το να σε τιμά σήμερα, το Ελληνικό κράτος, συνιστά ατίμωση………….”

ΜΙΚΡΟ απόσπασμα, και από τον εκτενή δικό μου λόγο, που εμπεριέχεται στό εικονιζόμενο βιβλίο επικεντρώνοντας στο σημείο, που αναφέρεται στην απέχθειά του για το βραβεία, που δίχως να το επιδιώκει μετρούσε δεκάδες και το πρώτο Λογοτεχνίας της Ελληνικής Πολιτείας, που αρνήθηκε και αυτό να το παραλάβει, τεκμηριώνοντας με επιχειρήματα, την αρνητική του άποψη για αυτή τη διαδικασία της Κριτικής σκέψης.

“ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ” “αναρχικός” “μοναχικός”, είναι κάποιοι, από τους χαρακτηρισμούς, που έχουν κατά καιρούς από Κριτικούς του Λόγου και της Τέχνης αποδοθεί στον Σπουδαίο Ποιητή μας.

Ήταν ένας γνήσιος Πνευματικός άνθρωπος. Ποτέ του, δέν εντάχθηκε, αρνήθηκε με αποτροπιασμό οποιασδήποτε δημόσιας αναγνώρισης, του έργου του, με εξαίρεση, την αποδοχή, της αναγόρευσής του, σε επίτιμο Διδάκτορα, από τη Φιλοσοφική Σχολή, του Α.Π.Θ. στήν οποία σπούδασε, να μην αντιφάσκει, με τη στάση αυτή.