RAP media

Την Κυριακή της Αποκριάς, όταν οι καρναβαλικοί εορτασμοί τελειώνουν, ακολουθεί το κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου. Το έθιμο αυτό έχει συμβολικό χαρακτήρα και αν ψάξουμε στην λαογραφία θα βρούμε την σημασία του.

Η φωτιά έχει μαγική δύναμη, και σύμφωνα με την λαογραφία, το άναμμα της φωτιάς και το κάψιμο του καρνάβαλου βοηθούν στο να ξορκίζονται τα κακά πνεύματα και να απελευθερωθούμε από τα πάθη μας και τους δαίμονές μας. Να εξαγνιστούμε και να αναγεννηθούμε καθαροί, να περάσουμε από το σκοτάδι στο φως, από το χειμώνα στην άνοιξη.

 Μαζί με την φωτιά καίγονται και τα πάθη, τα μίση, οι εχθρότητες, η κακία και η ζήλια ανάμεσα στους ανθρώπους. Αφήνουμε πίσω μας ο,τι μας βαραίνει και οδεύουμε ανάλαφροι προς την γλυκειά, αθώα εαρινή περίοδο.

 Η παραγωγική περίοδος της Άνοιξης, όπου η φύση ανασταίνεται μετά τους κρύους, χειμωνιάτικους μήνες μας βρίσκει καθαρούς. Οι ρίζες της παράδοσης και της λαογραφίας τοποθετούν το άναμμα της φωτιάς και το κάψιμο του καρνάβαλου στο τέλος του χειμώνα και στην αρχή της εαρινής περιόδου, ως τον τρόπο κάθαρσης μας.

 Γι’αυτό και στο έθιμο αυτό, επιβάλλεται να πηδάμε την φωτιά. Με αυτό τον τρόπο ξορκίζουμε τα δυσάρεστα και τα κακά, τα πετάμε, τα καίμε και δίνουμε τη θέση τους σε ευχάριστα και χαρούμενα γεγονότα.

 Στην πλατεία του ερημωμένου χωριού Ντουμέικα, στα Δολιανά Αρκαδίας κράτουν το έθιμο και κάθε χρόνο καίνε τον καρνάβαλο. Η λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα παραμένουν ζωντανά στον τόπο μας και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Οι συμβολισμοί τους αποτελούν τον πυρήνα της σύγχρονης εφαρμογής τους και ακολουθώντας τα, σπάμε τα στερεότυπα της σύγχρονης ζωής μας.